เช้าวันต่อมา...
Lookpeach part
ฉันไม่คิดว่าการท้าทายผัวตัวเองไปแบบเมื่อคืนมันจะเป็นเรื่องดีอีกต่อไป...
หลังจากที่ภาพมันดับฉันก็ไม่รับรู้อีกเลยว่าหลังจากนั้นมันเกิดอะไรขึ้นกับร่างกายของฉันบ้าง จนกระทั่งที่ฉันรู้สึกตัวตอนนี้ในอ้อมแขนของคนที่ทำให้ฉันเกือบเหลือแต่ชื่อไปเมื่อคืน
ยอมรับว่าฉันมันไม่เข็ด ชอบท้าทายผัวตัวเองมากแต่ให้ตายเถอะ ฉันไม่คิดว่านักรบมันจะดุได้ขนาดนั้น
เฮ้อ~ บุญหัวฉันแค่ไหนแล้วที่ผัวไม่เอาจนตาย แต่ถึงยังไม่ตายก็ใกล้เคียงนั่นแหละ เพราะดูสภาพของฉันตอนนี้เอาเถอะ เหมือนผู้ป่วยติดเตียงเลยไอ้บ้า
ตั้งแต่ลืมตาขึ้นมา ฉันพยายามที่จะขยับกายของตัวเอง อยากเอาเท้าแตะพื้นเพื่อลุกไปเข้าห้องน้ำ แต่เชื่อไหม...ฉันไม่มีแรงเลย ขามันสั่น มันอ่อนแรง มันเหมือนคนไร้เรี่ยวแรงอะ
ให้ตายเถอะไอ้ผัวบ้ามันทำกับฉันขนาดนี้ได้ยังไง ทำได้ลงคอขนาดนี้ได้ไงกัน นับวันจะกลายเป็นคนโหดเอาดุขึ้นทุกวันแล้วนะ!
