ครืดดดดด ครืดดดดดด
'ลูกพีช'
แต่ไม่ทันที่นักรบจะได้อ้าปากโต้เถียงกับเพื่อนทั้งสามคนกลับไปเสียงโทรศัพท์ในกระเป๋าเสื้อก็ดังขึ้นซะก่อน เขาจึงต้องหยิบออกมาดูว่าใครโทรมา แต่พอได้เห็นชื่อคนที่โทรมาโชว์อยู่บนหน้าจอแล้ว สายตาราบเรียบแอบหงุดหงิดก่อนหน้านี้ก็ชำเลืองมองเพื่อนแวบหนึ่งก่อนจะลุกขึ้นจากโซฟาเดินไปรับสายให้ห่างจากโต๊ะที่เพื่อนนั่งสักเล็กน้อย
"อืม ว่าไง"
"นายจะกลับตอนไหน" น้ำเสียงสั่นเครือฟังดูคล้ายกำลังสะกดกลั้นเสียงร้องไห้จากต้นสายที่โทรเข้ามาทำเอานักรบขมวดคิ้วสงสัย เพราะมันทำให้เขารู้สึกว่าคนที่ตัวเองทิ้งให้อยู่ที่ห้องคนเดียวคืนนี้น้ำเสียงแปลกไปจากปกติทุกวัน น้ำเสียงไม่สดใสและผิดไปจากน้ำเสียงปกติที่เขาได้ยินทุกวัน
"มีอะไรหรือเปล่า" นักรบถามน้ำเสียงติดกังวล สีหน้าไม่สู้ดีสักเท่าไหร่ที่ได้ยินเสียงน่าเป็นห่วงของลูกพีชแบบนั้น
ใช่ เขาเป็นห่วงลูกพีช และเริ่มอยู่ไม่เป็นสุขแล้วด้วย
"ฮึก!"
