พอผมกับเรนโบว์เดินออกจากลิฟท์ ผมก็เห็นหมาบ้ารีบเดินตรงมาหาผมกับเรนโบว์ทันที
“กลับห้องกับฉัน” ไอ้สายฟ้าพูดขึ้นพร้อมกับจับมือและตั้งใจจะลากเรนโบว์กลับห้อง แต่เรนโบว์พยายามยื้อตัวเองไม่ให้เดินตามแรงไอ้สายฟ้า
“นี่ปล่อยฉันนะ!” เรนโบว์พยายามสะบัดมือตัวเองออกจากมือไอ้สายฟ้าจนมันต้องหยุดหันไปมองเธอ
“อย่าดื้อได้ไหมเตี้ย กลับห้องไปคุยกันให้รู้เรื่อง” ไอ้สายฟ้าพูดเสียงอ่อนกว่าเดิม แต่ผมรู้ว่านี่มันยอมอ่อนให้สุดๆแล้ว ถ้าเป็นคนอื่นมันคงไม่ยอมแบบนี้หรอก
“ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับนาย อ้อไม่สิ เรื่องที่จะคุยกับนายก็คือ เราเลิกกัน” แล้วเรนโบว์ก็พูดออกมาอย่างไม่รู้สึกอะไร และนั่นทำให้ไอ้สายฟ้าถึงกับนิ่งไปทันที
“อย่าพูดคำนี้ออกมาอีก ฉันไม่ชอบ” มันกดเสียงใส่เรนโบว์อย่างพยายามควบคุมตัวเอง
“ทำไม นายมีคู่หมายแล้วนี่ทำไมฉันจะพูดไม่ได้ หรือคิดจะเก็บฉันไว้เป็นของเล่น” เรนโบว์ถามออกไปอย่างประชด เออจะตอบน้องกูยังไงล
