“มหาเทวะใช้มนต์กามากับข้า ข้ามิได้ตั้งใจทำเช่นนั้น”
“แต่เหตุใดข้ารู้สึกได้ว่าเจ้ามีใจให้เว่ยซานซิง” จอมมารเอ่ยถามเสียงเข้ม
เขาโกรธจนแทบตัวระเบิด ยิ่งมองเห็นกำไลข้อมือสีทองอร่ามบนข้อมือนาง ฉีเคอยิ่งโกรธขึ้นไปอีกหลายเท่า กำไลสร้างปราณในร่างเว่ยซานซิงถึงสามส่วน ยิ่งเห็นเขายิ่งโกรธจัด จอมมารก้าวเดินอย่างเร็วเข้าประชิดตัวเหลียนหลิงซือ ดึงข้อมือนางขึ้นมาดู
“กำไลนี้เป็นของมหาเทวะมอบให้เจ้า”
“ข้าพยายามถอดมันออกหลายครั้งแต่ก็ไม่อาจทำได้”
“เจ้าอยากถอดมันอย่างนั้นรึ” เขาเลิกคิ้วถาม ในใจยินดีอย่างยิ่งเมื่อได้ยินคำนี้
“ข้ารู้ว่าท่านเห็นมัน ท่านต้องไม่พอใจ ข้าเองเป็นผู้ฝึกมาร จะทำให้ท่านจอมมารไม่พอใจได้อย่างไร”
“เจ้าก็รู้ว่าข้ารักเจ้า” จอมมารเผลอเอ่ยปากบอกรักนาง
“ข้า..อื๊ออออ”
เหลียนหลิงซือยังไม่ทันได้ตอบ จอมมารฉีเคอปิดปากนางด้วยปากร้อนผ่าว สอดลิ้นเข้ามาดุนดันดูดรัดแนบแน่น เขาตรึงข้อมือนางไว้
