เหลียนหลิงซือรีบเดินตามมา นางต้องการเร่งเรียนทุกศาสตร์ศิลป์ของแผ่นดินอี้หลานนี้ รวมถึงการใช้ชีวิต อย่างน้อยต้องเอาตัวให้รอด อยู่อย่างแข็งแกร่งขึ้น ไม่อ่อนแอไร้ความสามารถเช่นทุกวันนี้
นางครุ่นคิดถึงข้อดีของร่างคุณหนูขี้โรค มีเพียงความงามหยดย้อยดั่งเทพเซียน ร่างกายบอบบางแต่โค้งเว้าในส่วนที่ควรคอดก็คอด ส่วนที่ควรนูนก็นูนโดดเด่น ร่างบอบบางแต่ยั่วเย้าเมื่อเปิดเปลือยอาภรณ์ ร่างนี้อ่อนแอมีโรคประจำตัว ลมปราณอ่อนแรงซ้ำยังเป็นโรคหัวใจ สติปัญญาความจำอยู่ระดับปานกลาง นางไม่เชี่ยวชาญแม้แต่ศาสตร์เดียว
หวังเจียวหลินต้องทำให้ร่างนี้แข็งแรงขึ้น มีความสามารถมากขึ้น อย่างน้อยก็ต้องอาศัยร่างนี้ไปชั่วคราวหรืออาจ ‘ตลอดไป’ หากหาทางคืนร่างนางมารผู้ยิ่งใหญ่ไม่ได้
เฮ้อ! หวังเจียวหลินถอนหายใจ
นอกจากมีสามีดีแล้ว ข้อดีของร่างนี้คือความงดงามเท่านั้น
ณ ห้องอักษร จวนแม่ทัพ
ห้องอักษรขนาดใหญ่ตกแต่งสีขาวและทองให้ความ
