หลังจากช่วยสามีถอนพิษกำหนัดจากขี้ผึ้งหลอมใจอยู่หลายวัน นางมารหวังเจียวหลินในร่างเหลียนหลิงซือปวดเอวแทบร่างแหลก นางถูกสามีเคี่ยวกรำอย่างหนักหน่วง แรงของแม่ทัพใช่จะเหมือนบุรุษทั่วไป แรงอย่างม้าศึกวัวคึกกระทิงดุ ทำนางขาสั่นแทบยืนไม่ไหว กว่าจะพาร่างกลับจวนสกุลเหลียนได้ก็หลายวันต่อมา
หานฟงยังตามมาหานางที่จวนสกุลเหลียนอีก นางเห็นแม่ทัพผู้หล่อเหล่าควบม้าสีเทาตัวโตเข้ามาหน้าจวนสกุลเหลียน
พอ! พอแล้วนะ เหนื่อยแล้ว นางได้แต่มองค้อนเขา ในใจคิดถึงแต่ท่วงท่าสัปดนระหว่างชายหญิง มาหานางคราใดก็ไม่พ้นเรื่องอย่างว่า
“พี่ต้มยำบำรุงร่างกายมาให้ อ่อ ใส่รังนกด้วย” เขายื่นโถยาต้มให้นาง”
“ขอบคุณท่านพี่ ท่านกินแล้วหรือยัง”
“เรียบร้อยแล้ว พี่จะมาบอกเจ้า พี่จะไม่อยู่หลายสัปดาห์ พี่กับเสด็จแม่จะเดินทางไปนอกด่านเพื่อไปพบท่านตา”
“ท่านตาของท่านคือเจ้าเผ่าปู้อีใช่หรือไม่ ได้ยินว่ามีอาคมแก่กล้ายิ่งนัก สายตระกูลของท่า
