บทที่ 1 จับตัวจากต่างแดน
820 Words
ณ หน้ามหาวิทยาลัยชื่อดังอันดับต้นๆ ของเมืองไทย
กริ๊งงงงงงงง กริ๊งงงงงงงงงงงงง
"สวัสดีครับคุณหนู ผมไปช้า 15 นาทีนะครับ พอดีว่าข้างหน้ามีอุบัติเหตุทำให้รถติดนิดหน่อยครับ"
"ไม่เป็นไรค่ะ ลุงพงษ์ กอหญ้า รอที่หน้ามหาวิทยาลัยนะคะ"
"รับทราบครับ ขอบคุณครับคุณหนู"
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด อื้อ อ่อยอัน อ๊ะ” จู่ๆ ก็มีคนชุดดำจู่โจมมาด้านหลังของเธอพร้อมผ้าปิดมาที่จมูกของเธอ
“ออกรถ เร็ว” แล้วทุกอย่างก็ดับลง
ณ อิตาลี
คฤหาสน์หลังใหญ่ตั้งอยู่ในหุบเขาลึก เต็มไปด้วยต้นไม้สูงใหญ่รายล้อมด้วยพืชพันธุ์นานาชนิดและภูเขาสูงต่ำสลับกันไป มองเห็นภูเขาน้ำแข็งที่มีหิมะปกคลุมตลอดทั้งปี ด้านหลังเป็นทะสาบน้ำใส สีเขียวมรกต สวยสะดุดตา สภาพอากาศเย็นสบายไปจนถึงหนาวเหน็บมีหิมะตก แต่ภายในคฤหาสน์นั้นหนาวเหน็บกว่าด้านนอกหลายเท่า ด้วยชายชุดดำที่ยืนคุมคฤหาสน์มากถึง 20 ชีวิต ที่ถูกฝึกฝนมาอย่างดีคอยคุ้มกันนายน้อย อายุ 32 ปี ของเขาที่ปลีกตัวออกมาอยู่บ้านหลังใหญ่เพียงคนเดียว เพราะรักสันโดษ ชอบใช้ชีวิตเงียบๆ ไม่ชอบเปิดเผยตัวตน และเย็นชา นั่นคือนายน้อยแดเนียล หัวหน้าแก๊งค์มาเฟียมังกรดำที่มีอิทธิพลยิ่งใหญ่ในอิตาลี ด้วยใบหน้าคมคาย จมูกโด่ง คิ้วเข้ม ผมดำขลับ รวมไปถึงนัยตาสีฟ้าของเขาไม่มีใครสามารถรับรู้ได้เลยว่าคิดอะไรอยู่
“นายน้อยครับ พวกผมจัดการให้เรียบร้อยแล้วครับ” ฟิลิปมือขวาของเขายืนรายงานภารกิจผู้เป็นนายของเขาให้รับทราบ
“ดีมาก” ร่างหนาผู้เป็นนายเดินมุ่งหน้าไปยังชั้นใต้ดิน
ณ ชั้นใต้ดินคฤหาสน์ของแดเนียล
ภายในห้องปิดทึบมีประตูเข้า 2 ทาง คือทางด้านนอกและด้านใน แต่ถูกกั้นไว้ด้วยกรงเหล็ก 2 ชั้น บรรยายกาศเต็มไปด้วยกลิ่นสาปของสัตว์ดุร้าย และอากาศอันหนาวเหน็บจากข้างนอกเข้ามายังประตูผ่านมาถึงด้านใน
มีสาวบอบบางร่างเอเชีย อายุเพียง 22 ปี ใบหน้าเรียวไข่ ผมยาวสีดำ จมูกโด่ง ผิวขาวละเอียด ริมฝีปากสีชมพู แต่งกายชุดนักศึกษาของมหาวิทยาลัยชื่อดัง นอนอยู่กับพื้นที่อันเย็นเฉียบ และถูกล่ามโซ่ไว้ที่ข้อเท้า ภายใต้แสงไฟสลัว สลัว มองเห็นใบหน้าลางๆ
ซ่า!!!! เสียงน้ำกระทบไปยังตัวของหญิงสาวที่นอนอยู่บนพื้น เพื่อปลุกให้ตื่นขึ้นมา
“แค๊ก แค่ก” หญิงสาวสะดุ้งและสำลักน้ำออกมา
“ที่นี่ ที่ไหน” เสียงหวานของผู้ถูกสาดน้ำใส่เอ่ยถามขึ้นมา
“หึ” เสียงชายหนุ่มจมูกโด่ง ใบหน้าคมคาย กระตุกยิ้มขึ้นมา อย่างพอใจ
“ที่นี่ที่ไหนไม่สำคัญ รู้ไว้แค่ว่าสิ่งที่เธอทำไว้จะต้องชดใช้อย่างสาสม” ชายหนุ่มกระชากแขนเธอลุกขึ้นมา
“โอ้ย!! หนูเจ็บนะ ปล่อยแขนหนู” หญิงสาวนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวดจากแรงบีบของชายหนุ่ม
“อย่ามาสำออย เธอจะต้องได้รับผลกรรมกับสิ่งที่เธอทำไว้” ชายหนุ่มตะคอกใส่หญิงสาว
“คุณเป็นใครคะ จับหนูมาทำไม”
“อย่ามาตอแหล นังแพศยา เธอจำฉันไม่หรอน้องชายคนที่เธอทำร้ายพี่ชายของเขายังไงล่ะ”
“หนูไม่รู้จักคุณค่ะ หนูไม่รู้ว่าคุณพูดเรื่องอะไรเลย ปล่อยหนูไปเถอะนะ” หญิงสาวพนมมืออ้อนวอนให้ปล่อยตัวเธอไป
“โดนแค่นี้เธอก็ร้องขอชีวิตแล้วหรอ มันยังไม่สาสมที่เธอทำไว้กับพี่ชายฉัน”
“หนูไม่รู้เรื่องอะไรเลยจริงๆ พี่ชายของคุณเป็นใครคะ หนูไปทำอะไรให้พี่ชายคุณ”
“อย่ามาทำเป็นไม่รู้เรื่อง ทั้งที่เธอรู้ตัวเองดีว่าทำอะไรไว้กับครอบครัวของฉัน”
“หนูไม่ได้ทำ ใครก็ได้ช่วยด้วย ช่วยหนูด้วยค่ะ”
“แหกปากร้องให้ตายก็ไม่มีใครมาช่วยเธอได้หรอก”
“ฮือๆ ปล่อยหนูไปเถอะนะ หนูกลัวแล้ว”
"เห็นหน้าตาเธอร้องอ้อนวอนตอนนี้ ช่างน่าสมเพชสิ้นดี"
"อยากได้เงินเท่าไหร่ เดี๋ยวหนูบอคุณพ่อให้ ขออย่างเดียวปล่อยหนูไปเถอะนะ"
"หึ เงินของเธอนะหรอ บังเอิญว่าฉันไม่อยากได้ แต่สิ่งที่ฉันอยากได้คือ...ชีวิตของเธอไงล่ะ ฮ่าๆ"
“ฮือๆ อย่าฆ่าหนูเลยนะ ให้หนูทำอะไรก็ได้ หนูยอมแล้ว”
“ตอนทำไม่กลัว พอตัวเองจะตายกลับกลัวขึ้นมา ฉันยังไม่ฆ่าเธอตอนนี้นี้หรอกนะ เพราะนี่มันแค่เริ่มต้นเท่านั้น”
“โอ้ย”
ชายหนุ่มผลักหญิงสาวล้มลงกับพื้นอย่างแรงทำให้ศรีษะของหญิงสาวกระแทกลงกับพื้นที่ทำให้มีเลือดไหลออกมา
แล้วร่างหนาหันหลังให้หญิงสาวและเดินออกไปจากห้องชั้นใต้ดิน โดยไม่สนใจหญิงสาวว่าตอนนี้เป็นอย่างไร
- Writer
