หวานใจของเสือร้าย

ตอนที่ 6

ฟอด////

" ฝันดี เด็กน้อยของพี่ "

" พะ พี่ขุนพล"

ฉันที่ยกมือจับแก้มตัวเอง พร้อมกับมองหน้า พี่ขุนพลอย่างตื่นตะลึง ก่อนจะเปิดประตูรถ แล้วรีบวิ่งเข้าไปใน บ้านทันที โดยไม่หันไปมอง พี่เขาอีกเลย

ขุนพล ที่พยายามห้ามใจตัวเองอยู่นาน ไม่ให้รุก น้องมากเกินไป จนเมื่อลูกชุบดันส่งยิ้มหวานมาให้

เขาถึงกับอดใจไม่ไหว จึงได้ก้มหอมแก้มนุ่มนิ่มอย่าง ถือวิสาสะ ก่อนที่น้องจะเปิดประตูแล้ววิ่งเข้าบ้านไปอย่างเร็ว

หึหึ แก้มหอมและนิ่มอย่างที่คิดไว้จริง ๆด้วย ขุนพลที่ยิ้มกว้างออกมา ก่อนจะขับรถออกไปจากหน้าบ้านน้องลูกชุบทันที

ฉันที่วิ่งเข้ามาในบ้านอย่างรวดเร็ว แล้วกำลังจะก้าวขึ้นบันได ก็ต้องชะงักเมื่อเจอเสียง ดุ ๆ ของคุณพ่อเอ่ยดังขึ้น

" ลูกชุบ ใครมาส่งลูกครับ "

" คะ "

" พ่อถามว่า ใครมาส่งลูกกลับบ้านครับ "

โลกันต์ที่เอ่ยถาม พร้อมจ้องมองหน้าลูกชุบอย่างรอคำตอบ เพราะเขาที่เพิ่งออกมาจากห้องทำงาน พลันได้ยินเสียงเครื่องรถยนต์ ที่เหมือนของเขา

โลกันต์จึงเดินออกไปดูที่หน้าบ้าน ก่อนจะเห็นรถแบบเดียวกับของตัวเอง ที่จอดสนิทอยู่ที่หน้าประตู และ เห็นลูกสาวตัวเองเปิดประตูลงแล้วรีบวิ่งเข้ามาในบ้าน

ด้วยท่าทีลุกลี้ลุกลน จู่ ๆ ภาพของสายไหม ในวันวานที่เขาเคยตามจีบ ก็พลันแวบขึ้นมาในหัว พลางคิดในใจ มีหนุ่มมาจีบลูกสาวเขาเหรอ

ก่อนที่เขาจะมาเดินดักลูกสาวตัวเอง ที่บันไดเพื่อสอบถาม

" รุ่นพี่ค่ะ หนูขอตัวขึ้นไปบนห้องก่อนนะคะ คุณพ่อมีรายงาน ที่ต้องทำเพิ่มเติมส่งครูพรุ่งนี้ "

ฉันหันไปตอบคุณพ่อ ที่จ้องมองฉันราวกับจับผิด ก่อนจะรีบวิ่งขึ้นไปเข้าห้องตัวเอง อย่างรวดเร็ว

ฉันยืนนิ่งพิงประตูพร้อมกับยกมือขึ้นจับใบหน้าตัวเอง ที่มันรู้สึกถึงความร้อน พร้อมหัวใจที่เต้นระรัวอย่างบ้าคลั่ง

ฉันไม่เคยมีอาการแบบนี้กับผู้ชายคนไหนมาก่อนเลย ยิ่งมาถูกพี่ขุนพล จู่โจมหอมแก้มกันแบบไม่ทันตั้งตัว ทำเอาใจมันสั่นเป็นบ้าเลย โอ๊ย ฉันเพิ่งรู้ ว่าอาการเขินมากมันเป็นแบบนี้นี่เอง

ฉันที่ยืนพิงประตูอยู่นาน ก่อนจะรีบไปอาบน้ำ เปลี่ยนชุด เพื่อตั้งสติตัวเองแล้วมานั่งเปิดโน้ตบุ๊ค

ก่อนจะพิมพ์ข้อความในกูลเกิ้ลทันที "อาการตกหลุมรักเป็นยังไง" ฉันที่นั่งอ่านข้อมูลในพี่เกิ้ลก็ถึงกับ ถอนหายใจให้ตัวเองเบาๆ

นี่ฉันคงไม่ได้ตกหลุมรัก พี่ขุนพลหรอกนะ

ครืดด ///ครืดดด //ครืดด

เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นจากหัวเตียงทำให้ฉันละสายตาจากหน้าจอคอม แล้วลุกขึ้นเดินไปหยิบมาดู ฉันมองเบอร์ที่โทรเข้าอย่างไม่คุ้นตา เพราะไม่ได้เมมชื่อไว้ พร้อม กับเงยหน้ามองนาฬิกา สามทุ่มใครโทรมาเวลานี้

ระหว่างที่ชั่งใจอยู่นาน จึงลองกดรับสายดู เพราะเห็นว่าโทรมาหลายสายติดๆกัน

" ฮัลโหล "

(รับช้าจัง ทำอะไรอยู่)

"นี่ใครค่ะ" ฉันที่ได้ยินเสียงเข้มดุ ๆ คล้ายพี่ขุนพลก็เลยถามดูก่อนเพื่อความแน่ใจ

(ขุนพล)

" อ๋อออ " ฉันเดาถูกด้วยสินะ

(อ๋อ แล้วก็ตอบพี่ด้วย ทำอะไรอยู่)

" คุยโทรศัพท์อยู่ค่ะ "

(หึ กวนพี่)

" คริคริ เปล่าซะหน่อย " ฉันที่หัวเราะออกมาเบา ๆ เมื่อได้ยินเสียงที่ติดหงุดหงิดของพี่ขุนพล

(เปิดกล้องได้ไหม)

" ไม่ได้ค่ะ "

(พี่อยากเห็นหน้าหนู)

" " ฉันถึงกับนิ่งเงียบ เมื่อได้ยินเสียงที่ติดอ้อน ๆ แถม พี่ขุนพลยังเรียกฉันว่า หนูอีก พี่ขุนพลทำฉันใจสั่นอีกแล้วนะ

(หนูเปิดกล้อง ได้ไหมครับ)

" พี่ขุนพลแน่ใจเหรอคะ ที่บอกหนูว่า พี่ไม่เคยจีบใครมาก่อน "

(อืม พี่จีบหนูคนแรก)

" จีบหนูเก่งขนาดนี้ หนูไม่เชื่อหรอก"

(เชื่อเถอะ ถ้าไม่เชื่อจะลองดูไหม)

" ลองอะไรคะ "

(ลองเป็นแฟนพี่ไง หนูจะได้เชื่อ)

" ชิ หยอดตลอด แถมยังชอบขี้ตู่ คิดเอาเองไปเรื่อย " ฉันที่เอ่ยขึ้นอย่างหมั่นไส้

(อืม พี่ชอบคิดเองแล้วก็ ชอบลูกชุบด้วย)

" คริคริ พี่ขุนพล ดูเหมือนโรคจิตเลยอ่ะ"

(โรคจิตยังไง)

"ก็พี่ดูรุกจีบหนูมากไปอ่า มันดูน่ากลัวนะ"

(หึหึ พี่น่ากลัวขนาดนั้นเลย) ขุนพลถึงกับหัวเราะออกมากับคำพูดของเด็กน้อย

" อืม ใช่น่ากลัวมาก แถมหน้าจอพี่ยังมีรูปหนูอีก หนูแอบเห็นนะ"

(หนูหวง ??)

" อือหวงค่ะ พี่ขุนพลไม่ยอมขอเจ้าของรูปแล้วเอาไป ตั้งหน้าจอโทรศัพท์ตัวเอง คนนิสัยไม่ดี "

(หึหึ พี่ก็หวงนะ ทั้งรูปและก็ตัวจริง)

" เอ่อ หนูต้องวางสายแล้วนะ ง่วงนอน"

ฉันที่เริ่มเสียอาการ เมื่อเจอหยอดมากๆ จึงตัดสินใจวางสายดีกว่า ก่อนที่หัวใจฉันจะวายตายเพราะมันเต้นแรงแทบจะตลอดเวลา

(เปิดกล้องก่อนจะวางสายได้ไหม พี่อยากเห็นหน้าหนู)

ขุนพลเอ่ยขึ้นอย่างอ้อน ๆ ก่อนจะยิ้มออกมา เมื่อน้องตกลงตอบรับ

" ก็ได้ค่ะ "

ฉันที่ตอบรับ และกดปุ่มเปลี่ยน เป็นคอลวิดีโอแทนทันที ก่อนจะเห็นพี่ขุนพลในชุดลำลองสีดำนั่งอยู่ในห้องนอน ใบหน้าที่หล่อกับรอยยิ้มร้าย ที่ปรากฏทำเอาหัวใจฉัน เต้นแรง ขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่อีกครั้ง คำว่า หล่อเกินต้านมันเป็นแบบนี้เองสินะ

ขุนพล ที่เปิดกล้องพร้อมกับมองจอในโทรศัพท์ ที่เห็นหนูน้อยในชุดนอนลายหมีสีชมพูอ่อน สภาพพร้อมนอน ดูน่ารักน่าเอ็นดู จนเขาถึงกับยิ้มออกมา

(หึหึ หนูน่ารักจัง)

"เห็นหน้าหนูแล้ว งั้นวางเลยนะคะ "

(ไม่วางได้ไหม คลอไว้แบบนี้แหละ พี่จะอยู่เงียบ ๆ อยากนั่งดูหนูนอนหลับ)

" พี่ขุนพล โรคจิตจริงๆด้วย "

(หึหึ ยัยเด็กบ๊อง)

" คริคริ หนูวางสายแล้วนะ บายๆ ฝันดีค่ะพี่ขุนพล " ฉันเอ่ยจบ พร้อมกับส่งยิ้มหวานแล้วยกมือบายๆให้กับพี่ขุนพล

(ฝันดีครับ น้องลูกชุบ)

ขุนพลที่ยกมือบาย ๆให้กับลูกชุบ ก่อนที่น้องจะกดวางสายไป เขาถึงกับยกมือขึ้นมาทาบที่หัวใจตัวเอง พร้อมยกโทรศัพท์ที่มีรูปหน้าจอเป็นลูกชุบในชุดดรัมเมเยอร์

ที่ยิ้มหวานจนตาหยีก่อนจะใช้นิ้วเกลี่ยที่รูปแล้ว บ่นพึมพำกับตัวเองเบา ๆ

"'หรือว่า กูจะเป็นโรคจิตจริงๆว่ะ "

#สองอาทิตย์ ต่อมา

" ขอบคุณมากนะครับ คุณน้าสายไหมและก็คุณน้าเทียนหอม และ ยินดีมาก ๆ ที่ได้มีโอกาสร่วมงานกัน "

ขุนพลยกมือไหว้ คุณน้าทั้งสองอย่างนอบน้อม หลังจากเซ็นต์สัญญาในเชิงธุรกิจร่วมกัน เสร็จเรียบร้อยแล้ว

" พวกน้าก็ยินดีมากๆ ไม่คิดว่า พี่ใบข้าวจะมีลูกชาย ที่หล่อมากขนาดนี้ นี่ถ้าน้าเจอขุนพลตอนสมัยสาว ๆนะ หลานไม่รอดแน่ คริคริ "

เทียนหอม ที่เอ่ยขึ้น พร้อมกับหัวเราะออกมาเบาๆ อย่างชอบใจ

" ใจเย็นๆ เทียนหอม หลานกลัวแกพอดี ว่าแต่ ขุนพลรีบไปไหนไหม ไปทานข้าวกับพวกน้าก่อนแล้วค่อย กลับนะ "

สายไหมถึงกับรีบพูดห้ามเพื่อนตัวเอง ก่อนจะหันไปหาขุนพล แล้วเอ่ยขึ้นอย่างเอ็นดู

" ครับ คุณน้าสายไหม "

ขุนพลยิ้ม ตอบรับให้กับแม่ของลูกชุบที่ตัวจริงคุณแม่น้องน่ารักและหน้าเด็กมาก พร้อมกับแอบยิ้มในใจ ลูกชุบน่ารักได้แม่ มาเต็มนี่เอง

"งั้นขับรถตามพวกน้ามาเลยนะ หลานขุนพลสุดหล่อ "

เทียนหอมเอ่ยขึ้น พร้อมกับส่งยิ้มให้กับหลานชายของรุ่นพี่ใบข้าว ที่สนิทกัน ก่อนจะเดินแยกไปขึ้นรถ แล้วหันไปมองหน้าสายไหม และเอ่ยขึ้น อย่างคนมีแผนการ

" สายไหม แกโทรหาหลานชุบสิให้มากินข้าวด้วยกัน "

" นังเทียนหอม กูรู้นะว่ามึงคิดอะไร"

" ลองดู ก็ไม่เสียหาย เผื่อหลานสองคนเกิดพบรักกัน หือ มึงคิดดูสิ เรือล่มในหนองทองจะไปว่ะ เร็วมึงโทรเรียกตอนนี้เลย หลานกูน่าจะเลิกเรียนแล้ว "

" จะดีเหรอมึง "

" ดีสิมึง เชื่อกูสายไหม โทรหาหลานชุบให้มาที่ร้านเลย กูเป็นแม่สื่อให้เอง "

เทียนหอมเอ่ยขึ้น พร้อมกับคะยั้นคะยอให้เพื่อนรักโทรหาลูกสาวตัวน้อยเร็ว ๆ

" อือก็ได้ว่ะ "

สายไหม พยักหน้ารับพร้อมกับหยิบโทรขึ้นมาโทรหาลูกชุบให้มาหาที่ร้านทันที