“ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่คะ มันเรื่องส่วนตัวของลุง ป้าให้มาขอซื้อกล้วยน่ะค่ะ”
ลุงเข้มกระชับกางเกงขาก๊วยตัวเดิมของเขาเพื่อให้ห่อหุ้มงวงช้างแข็งทื่อไว้ แต่มันไม่มีทางมิด “จะเอาสักเท่าไหร่ล่ะ เดี๋ยวลุงตัดให้”
เธอยอมรับว่าใจเต้นรัวไม่น้อย อดไม่ได้ที่จะกดสายตามองงวงช้างของลุงเข้มที่กำลังเคลื่อนไหวอยู่ในกางเกงสีคราม
“น้ำว้า กล้วยหอมและกล้วยไข่อย่างล่ะหนึ่งหวี”
“จะเอาแบบห่ามๆหรือว่าสุกพอดี”
“เฉพาะน้ำว้าขอห่าม ๆ ค่ะ”
“คราวนี้คงไม่แวะกลางทางนะ”
ตาแก่ถือโอกาสแซวเธอกลับ...
“ไม่จำเป็นหรอกค่ะ เพราะวันนี้วันเกิดหนู ตอนนี้หนูอายุครบสิบแปดปีแล้วค่ะ”
เมื่อเด็กสาวรุ่นลูกส่งสัญญาณมา ตาแก่จอมอึดตาลุกวาวใจเต้นรัวไม่คิดว่าเจ้าหล่อนจะจำมันได้ สามปีที่ผ่านมา เขาไม่ได้คาดหวังเลยสักนิด แต่ก็ยอมรับว่าแอบฝันถึงเด็กสาวอยู่เสมอ
“หนูนา...ลุงคิดถึงหนูนะ” เขาสารภาพจากความรู้สึกจริง โดยไม่คาดหวังว่าเธอจะเชื่อหรือ
