“สวัสดีครับนายเหมือง ขออนุญาตนะครับคุณผู้หญิง” หมออิสระพูดทักทายพร้อมกับนั่งลงข้างเตียงของหญิงสาว
“ฮึกๆ แม่จะไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะคุงอา” พริกแกงสะอื้นไห้ออกมาเบาๆ พร้อมหันไปถามเมฆินด้วยความเป็นห่วงแม่
“ไม่หรอกลูก แม่แค่ไม่สบาย เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็หาย เอางี้ไหม พริกแกงออกไปเล่นกับพี่พอใจก่อน คืนนี้ให้แม่รินพักผ่อน แล้วพรุ่งนี้พริกแกงค่อยมาหาแม่นะ” เมฆินพูดขึ้นเพราะเขาไม่อยากให้ลูกต้องป่วยไปอีกคน จึงคิดว่าคืนนี้อยากจะฝากพริกแกงให้ดารุณีช่วยดูแลแทน แล้วดรุณีก็มีหลานที่โตหน่อยวัยมัธยมต้นที่เพิ่งปิดเทอมจะได้ดูแลพริกแกงได้ดีหน่อย
“คืนนี้ฉันฝากพริกแกงให้เธอดูแลหน่อยนะณี ไม่อยากให้พริกแกงติดไข้จากริน” เมฆินหันไปพูดกับดารุณีอีกรอบ ด้านดารุณีเองก็รักและเอ็นดูพริกแกงจึงไม่คิดปฏิเสธแต่อย่างใด
“ได้ค่ะนายเหมือง หนูพริกแกงไปกับป้านะลูก ไปกันค่ะ พี่ไปก่อนนะเข้ม” ดารุณีหันมาร่ำลาเข้ม คนสนิทของเมฆิน ที่ตอนนี้
