ปึก!
เมฆินเหวี่ยงร่างบางลงบนเตียงกว้างอย่างไม่ไยดี ความแข็งของเตียงเล่นเอาคนบอบบางรู้สึกเจ็บเนื้อตัวไม่ใช่น้อย และยังไม่ทันที่จะได้ลุกขึ้นหนี ร่างกายกำยำก็ทาบทับลงบนตัวเธออย่างรวดเร็ว
“ปล่อยนะ เลิกทำแบบนี้กับรินซะที!” เธอพยายามดิ้นขัดขืน แต่ยิ่งดิ้นเท่าไร ชายหนุ่มก็ยิ่งกดน้ำหนักทับลงมามากขึ้นเท่านั้น
“ทำไมจะทำไม่ได้ ต้องให้ย้ำเตือนกันอีกกี่ครั้งว่ารินเป็นเมียพี่” เมฆินตะคอกใส่หน้าหญิงสาว ตอนนี้เขาทั้งโกรธ ทั้งหึง ทั้งหวง และอยากสั่งสอนคนใต้ร่างที่กล้าพยศกับเขา
“หึ พูดอะไรออกมา ไม่อายปากตัวเองหน่อยเหรอคะ คงไม่ต้องให้รินย้ำนะว่าพี่คินได้รินมาด้วยวิธีทุเรศขนาดไหน”
“เมริน!”
“ทำไมคะ รับไม่ได้เหรอที่รินพูดความจริงบ้าง เลิกทำร้ายรินซะที!” เมรินมองหน้า ตาต่อตากับคนพาลอย่างไม่เกรงกลัวอะไรอีกต่อไป เมฆินทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจของเธอมามากพอแล้ว วันนี้จะไม่ยอมให้เขาได้ในสิ่งที่ต้องการอีก
“เก่ง
