จากนั้นศิลาก็เดินไปที่มุมหนึ่งแล้วก็เอาโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาลูกน้องของเขาให้ไปเอารถของเขาที่คอนโดมาให้ที่บ้านของเรวดี แล้วก็โทรไปหาวริศเพื่อนของเขาที่พึ่งออกไปไม่นานทันที เพราะดูท่าเขาจะปล่อยเรวดีให้เป็นสาวโสดเนื้อหอมให้ไอ้ผู้ชายพวกนั้นมาดอมดมไม่ได้อีกต่อไป
“ว่าไงวะไอ้ศิลา ฉันพึ่งออกมาไม่นานก็โทรมาหาแล้วเหรอวะ มีอะไรอีกวะ” วริศรับสายแล้วพูดออกไปขณะที่เขานั้นกำลังขับรถกลับโรงพยาบาลอยู่
“ฉันจะให้แกช่วยลางานให้เรวดีหน่อย สักสามสี่วันก็ได้ พอดีวันลาหยุดของเรวดีมันหมดแล้ว” ศิลาพูดออกไปแล้วก็แลสายตาไปมองทางเรวดีอย่างจดจ้อง เพราะเขารู้ว่าเธอนั้นไม่มีวันลาหยุดเหลือแล้วจะมีก็แค่ลาป่วยและวันหยุดอาทิตย์ละวันเท่านั้น
“นี่ฉันเป็นผู้บริหารนะไอ้ศิลา ฉันไม่ได้มาทำหน้าที่ลาให้หมอในโรงพยาบาลนะโว้ย อีกอย่างถ้าวันลาหยุดของน้องเรย์เขาหมดฉันจะไปช่วยอะไรได้วะ แกรู้ไหมว่าถ้าฉันให้เขาลาน่ะ ฉันต้องหาเหตุผลในการ
