“หึๆ พูดยั่วเก่งจริงๆเลยนะเราน่ะ น้ำนั่นน่ะเราได้กินมันแน่ แต่ตอนนี้กินแท่งนี่ไปก่อนก็แล้วกัน อ่าส์…อมเข้าไปในปากลึกๆเลย โอว์….ซี๊ด….” รณพีร์ก็ยิ้มอย่างชอบใจกับคำพูดของเธอ ก่อนที่เขาจะเอ่ยพูดบอกไปก็เอามือมาจับหัวของเธอไว้แล้วเขาก็ดันหัวของเธอเข้ามาหาท่อนเอ็นของเขาเพื่อให้เธออมมันลึกเข้าไปอีก
“อ้ะ…อึก!...อื้อ….อื้อ….อื้อ…อ่าส์….มันใหญ่คับปากจนวรางค์จุกคอเลย อือ…” วรางค์ที่ถูกเขากดหัวอมท่อนเอ็นอย่างนั้นก็ถึงกับทำตาเหลือกอย่างทนไม่ไหวเมื่อท่อนเอ็นนั้นสอดใส่เข้ามาลึกจนสุดคอของเธอแล้ว แต่มันเข้ามาได้แค่ครึ่งลำเท่านั้น ก่อนที่เธอจะเอามือดันหน้าขาของเขาให้เขารู้ว่าเธอรับไม่ไหวแล้ว เขาจึงถอนท่อนเอ็นและมือที่กดหัวของเธอออกไป
“งั้นก็จัดการมันอีกสิ เราอยากจะทำอะไรกับมันก็เอาเลย ตอนนี้มันเป็นของเราแล้วนะ” รณพีร์พูดไปก็ยืนมองหน้าสวยๆของเธอ ก่อนจะเอาท่อนเอ็นส่ายไปมามันเด้งไปตามแรงที่เขาทำอย่างแข็งขัน
