Be My Kid's Mom

Chapter 4

Francis’s expression eased a lot, and he responded calmly, "Miss Garcia, please raise any conditions that you have and I will definitely meet your requirements." Only if he could keep his daughter from crying.

"Araw-araw tuwing alas kuwatro ng hapon, iiwan ko ang trabaho at ibibigay si Sophia sa pangangalaga ng iba pang mga yaya. Ito ay dahil hindi ko maisantabi ang aking negosyo," tugon si Zoey.

Naging mas matigas ang ekspresyon ni Francis. Nagtataka siya kung bakit pinipilit pa rin ni Zoey na maging isang street vendor kahit pa siya ay pasasahuran ng 50,000 yen sa loob ng isang buwan.

Kahit nagtataka malamig siyang nagtanong, "puwede mo bang sabihin sa akin ang rason mo?"

Ngumiti si Zoey at sinabi, "iyon ang aking hanap-buhay Mr. Alejandre. Kailangan ko pa bang idetalye sa iyo ang mga dahilan ko?"

"Nabanggit ko na puwede mo namang sabihin sa akin kung sa palagay mo ay kulang ang inaalok kong suweldo sa iyo. Dahil sa ayaw nang mapalayo sa iyo ng anak ko, gusto kong kasama mo siya sa buong araw, pati na rin sa mga oras ng kanyang pagtulog."

Ngumiti ng mababaw si Zoey at sinabi, "nabanggit ko rin na hindi ito usapin ng pera, ang makita ang kalagayan ng anak mo ay ibinabalik nito ang ilan sa aking dating alaala. Iyon ang dahilan kung bakit narito pa rin ako upang pag-usapan at makitungo sa iyo. After all, hindi ako ang ina ni Sophia at iiwan ko rin siya kalaunan. Ang pag-upa ng aking kasalukuyang stall ay dahil sa aking pagsisikap at ang negosyo ay umuusad habang maraming mga panauhin ang dumarating. Gumugol ako ng ilang buwan para maitayo ang negisyo kaya ayaw kong bitawan iyon ng gano’n na lang. Hangga't patuloy na bukat ang negosyo ko at makakuha ng mas marami pang customer, mapapalawak ko ang aking negosyo sa pamamagitan ng pagse-set up ng isa pang tindahan. Samakatuwid, hindi ako mawawalan ng trabaho sa hinaharap."

She was trying to leave a way open for the future, Francis was amazed. This girl was far-sighted and planned in the long term, she will always leave a way out for herself.

Matapos maitindihan ang paliwanag ni Zoey, napatango-tango na lang si Francis. “Hindi ka ba pipirma sa kontrata kung hindi ako papayag sa gusto mo?"

Zoey still smile, Francis started to admire her. He knew as the head in Alejandre's family, he was always sought after wherever he went where people will try to please and flatter him.

However, Zoey did not behave that way and was able to communicate with him naturally. Her pleasant voice struck into Francis’s ears.

"Sa palagay ko hawak ko ang buong karapatan sa paggawa ng desisyon."

Napataas muli ng kilay ni Francis, at pagkatapos ay isang bahagyang ngiti ang lumitaw sa gilid ng kanyang mga labi. "Sophia is asleep." Instead of continuing to bargain with Zoey, he changed the topic to his daughter.

Inunat ni Francis ang kanyang kamay kay Zoey at sinabi, "Miss Garcia, akin na si Sophia, ibibigay ko sa yaya para maiuwi na."

Maingat na inabot ni Zoey si Sophia kay Francis na nakaunat din ang kanyang kamay.

Gayunpaman, sa sandaling hawakan niya ang kanyang anak na babae, nagising ang bata. Nang makita niya ang taong may hawak sa kanya ay ang kanyang ama, kaagad na ngumiwing muli ang kanyang bibig at umiyak ng malakas. Nilingon niya ang kanyang ulo at nagpumiglas na bumalik sa mga bisig ni Zoey nang makita niyang nandoon pa rin ito.

Sinubukan niyang suyuin ang kanyang anak ngunit hindi siya pinansin ng bata at patuloy na umiyak.

Napansin naman ni Zoey na parang malayo ang loob ng bata sa ama nito. Siguro ay dahil sa wala itong sapat na oras para makasama ang anak. Kung susuriing mabuti, ang bata ay napaka walang pakialam sa kanyang presensya at kung tratuhin ito ng bata ay para itong ibang tao.

"Mr. Alejandre, hayaan mo na lang ako muna ang humawak sa kanya." Kinuhang muli ni Zoey si Sophia.

Sa katunayan, wala siyang karanasan sa pag-aalaga ng mga bata. Sadyang nakalaan lang siguro si Sophia na makasama siya. Agad itong tumigil sa pag-iyak nang mawakan ito ni Zoey.

Dahil na rin siguro sa pagod sa pag-iyak ay agad itong nakatulog sa mga bisig ni Zoey. Marahil takot na makuha siyang muli ng kanyang ama kapag nakatulog siya, mihigpit na humawak ito sa damit ni Zoey gamit ang kanyang dalawang maliit na kamay habang natutulog. Her appearance made Zoey even love and pity for her.

"From the day we saw you, Sophia was crying and fussing if she couldn't see you, and each time we had to wait until she was tired of crying and fell asleep before we could be relieved a little." Francis was sad as he looked at his daughter's small hand clutched Zoey's clothes tightly. "Miss Garcia, sana ay pirmahan mo na ang kasunduan ngayon at samahan si Sophia na umuwi,” dugtong pa nito na puno ng pagmamakaawa ang guwapo nitong mukha.

Tiningnan niya ang bata na nakatulog dahil sa pagod sa pag-iyak. Lumambot ang kanyang puso. Pero kailangan rin nitong payagan ang hiling niya. "Mr. Alejandre sana ay payagan mo rin ako sa aking kahilingan."

"Miss Garcia!" Hindi inasahan ni Francis na may katigasan rin pala si Zoey.

Naisip niyang gamitin ang yaman upang pilitin si Zoey na sumang-ayon, but given up that idea at the moment he met Zoey's bright and frank eyes. This girl was not concerned about his status at all. If it was not for her affection for his daughter, she probably would not even sit down and talk to him.

In less than an hour since they got along with each other, Francis had already seen that Zoey was a woman who looked sweet externally but was strong internally.

"I have no choice kun’di ang payagan ka sa kahilingan mo. Kailangan mo lang siyang isama tuwing alas kuwatro ng hapon. You can see by now Sophia is relying on you very much. Kapag nasa negosyo ka, hayaan mong sina yaya Sally at yaya Norma ang mag-aalaga kay Sophia habang nasa tabi mo. At hangga't nakikita ka niya, naniniwala akong hindi siya iiyak. Isa pa, apo siya ng pamilyang Alejandre, at hindi ito dapat malaman ng iba, inaasahan kong ililihim mo ito upang maiwasan ang anumang gulo at hindi mapapahamak ang bata."

Bago pumayag, may naisip muna itanong si Zoey. “Mahimbing bang matulog si Sophia sa gabi? Anong oras siya karaniwang nakakatulog?"

"Sophia sleeps well at night, and will sleep until dawn with some powdered milk before going to bed, so she would not cry in the middle of the night. She usually goes to bed at around eight o'clock in the evening," sagot ni Francis.

Tumango si Zoey. Tulog na si Sophia bandang alas otso. Kapag tulog na ito, maaari na itong iuwi ni yaya Sally sa bahay ng mga Alejandre at hindi na makakaapekto sa kanyang negosyo. Hangga’t maari kasi, kailangan bukas ang negosyo niya hanggang alas dose ng hating gabi.

"O sige, nangangako ako. Kailangan mo lang idagdag ito sa kasunduan at doblehin ito para sa bawat isa sa atin,” anang Zoey.

Medyo nalungkot si Francis. Did his words not count as the head of the Alejandre's Corporation?

Si Zoey lamang ang labis na naghihinala sa kanya. Gayunpaman, wala namang problema kung hilingin iyon ni Zoey sa kanya dahil tingin niya rito, ito iyong tipo ng tao na pinag-iisipan ang mga bagay-bagay bago mag-desisyon..

Wala na siyang nagawa pa, idinagdag ni Francis ang kahilingan ni Zoey sa parehong kasunduan. At ibinalik sa dalaga.

Matapos niyang suriin ang kasunduan, agad naman pinirmahan ni Zoey ang kasunduan nila.

"Mr. Alejandre, dahil ito ay isang kasunduan, maaari mo bang lagdaan ang inyong pangalan upang ito ay mas mabisa at hindi ako nito kailanman madedehado? At dahil ikaw ang pangulo ng Alejandre's Corporation, sa palagay ko mas makabubuting magkaroon ng isang selyo. Hence, it will be bound under law."

Ngumiti si Francis at nilagdaan ang kanyang pangalan nang walang pagtutol. Pagkatapos ay itinatak niya ang kanyang personal na selyo sa kasunduan.

Noon lamang nasiyahan si Zoey at kinuha ang kopya ng kasunduan na pagmamay-ari niya.

Nakangiti rin siyang napatingin sa munting anghel na nasa bisig niya. Mahimbing na itong natutulog. Ang mga kamay na nakahawak sa kanyang damit ay nakabitaw na rin. Pagkatapos niyon ay tumayo na siya at naglakad sa harap ni Francis. Dahan-dahan niya itong ibinugay kay Francis. "Uuwi muna ako at mag-impake ng gamit ko habang tulog pa si Sophia," bulong niya rito.

"Sure." Francis responded in a low voice, thoughtfully added, "I will send someone to meet you downstairs in your flat in the afternoon."

Tumango lang si Zoey bilang tugon.