คุณแม่ตั้งครรภ์ที่พยายามเข้มแข็ง บอกตัวเองทุกวันเสมอว่าไม่ต้องไปน้อยเนื้อต่ำใจ และไม่ต้องไปสนใจว่าสามีจะรักหรือไม่รัก เพราะสุดท้ายแล้วเธอก็อยู่รอเพื่อวันที่เขาอยากจะหย่า เหมือนกับที่เขาเคยอยู่เพื่อรอวันหย่าขาดกับเธอ แต่พอในเวลานี้ความอ่อนแอมันก็ค่อย ๆ ตีตื้นขึ้นมาในหัวใจอีกครั้ง ทำให้หยาดน้ำตาที่พยายามบังคับไม่ให้มันไหล ตอนนี้มันกับล้นเอ่อจนท่วมดวงตาออกมาอย่างอดไม่ได้ นิ้วหัวแม่มือหนาของตุลาการปาดไล่หยาดน้ำตาที่เปรอะเปื้อนใบหน้าของภรรยาออกอย่างเบามือ ความรู้สึกของเขาในเวลานี้ หัวใจมันก็เต้นแรงปวดหนึบอย่างห้ามไม่ได้ เขาเคยคิดว่าตัวเองไม่ได้รู้สึกอะไรกับภรรยา คิดถึงวันที่ครอบครัวจับให้เขาทั้งคู่แต่งงานกัน แต่เวลานี้ทุกความเจ็บปวดที่ภรรยาพรั่งพรูออกมา เขาเพิ่งจะรู้ว่าตัวเองเลวแสนเลว ความเฉยชา ความเมินเฉยและความไม่ใส่ใจ สร้างความเจ็บปวดให้กับขวัญจิราอยู่มาก มากจนเขานึกไม่ออกว่าขวัญจิราจะรักผู้
