ตอนที่5ไม่ต้องการ
1283 Words
สองชั่วโมงผ่านไป
ก่อนตุลาการกำลังจะกลับเข้าไปนอนที่ห้องพักของตัวเอง นมอุ่น ๆ ในแก้วถูกถือติดมือขึ้นไปให้คนที่อยู่ภายในห้องนอนใหญ่ ฝ่ามือหนายกขึ้นจับลูกบิดประตูแต่กลับพบว่าถูกล็อกจากด้านใน จึงต้องเคาะประตูสองสามที ทว่าภายในห้องนอนก็ยังคงเงียบสนิทอยู่เช่นเดิม
"ขวัญเปิดประตูให้พี่หน่อย พี่เอานมอุ่น ๆ มาให้ดื่มก่อนนอน" แต่ก็ยังไม่มีเสียงตอบรับใดเกิดขึ้น ทำให้ต้องยืนเคาะ ก๊อก ก๊อก ก๊อก จนทำให้คนที่อยู่ภายในห้องรู้สึกรำคาญหูยิ่งนัก ประตูห้องถูกเปิดออกพร้อมกับสีหน้าที่บึ้งตึงของภรรยา
"หนวกหูจะตาย เคาะทำไมคะตั้งหลายที"
"ก็ขวัญไม่ยอมเปิด พี่ก็จะยืนเคาะจนไม่ต้องหลับนอนกันเลยนี่ล่ะ เอานมมาให้ ดื่มก่อนสิแล้วค่อยไปนอน" แก้วนมถูกส่งให้ตรงหน้า ขวัญจิรารับมาถือเอาไว้ กำลังจะปิดประตูห้องนอน ฝ่ามือของสามีก็รีบผลักบานปนะตูเอาไว้
"ดื่มให้หมดก่อน พี่จะได้เห็นว่าขวัญไม่ได้เอานมที่พี่เอามาให้ไปเททิ้ง" ขวัญจิรารีบทำตามอย่างตัดรำคาญ เธอดื่มจนนมในแก้วหมดเกลี้ยง
"พอใจหรือยังคะ ขวัญจะได้ไปนอนสักที น่ารำคาญ"
แก้วเปล่าในมือถูกยื่นกลับคืนให้กับสามี ก่อนที่จะปิดประตูเสียงดังใส่หน้าอย่างไม่เกรงใจ ทำให้ตุลาการได้แต่ยืนนิ่งอึ้ง ภรรยาของเขาถึงกับกล้าทำแบบนี้ใส่หน้ากันเลยหรือนี่! ร่างกายที่เหนื่อยอ่อนเดินกลับไปยังห้องพักของตัวเอง พร้อมกับความรู้สึกที่หนักอึ้งอยู่เต็มอก ยากที่จะอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้จริง ๆ ความเงียบที่ปกคลุมอยู่รอบตัว ทำให้ร่างสูงใหญ่ทิ้งตัวลงนอนบนเตียงกว้าง แขนแข็งแรงยกขึ้นก่ายหน้าผากเหมือนกับคนที่มีเรื่องเครียดให้ต้องขบคิด ดวงตายังคงจับจ้องมองเพดานห้อง ไม่รู้ว่านานแค่ไหนที่เขาได้เผลอหลับไปในค่ำคืนนั้น
°°°°°°
ตุลาการกลับไปทำงานที่บริษัทอีกครั้ง หลังจากที่เขาหยุดงานเพื่อดูแลภรรยาที่บ้านมานานหนึ่งอาทิตย์แล้ว แม้ว่าขวัญจิราจะไม่สนใจใยดี ไม่ดีใจกับทุกสิ่งที่เขาทำให้เลยสักอย่าง แต่เขาก็ยังต้องอดทนต่อไป ที่อีกคนต่อต้านอยู่ตอนนี้เป็นเพราะตัวเองเริ่มกับเธอก่อนทั้งนั้น
"คุณตุลย์ หายหน้าไปนานเลยนะคะ วีด้าโทรไปก็ไม่เห็นรับสาย คุณตุลย์เป็นอะไรหรือเปล่า?" วีรดายังคงยิ้มหวานส่งให้เมื่อพบเจอ หลังจากที่พยายามติดต่อเขามานานเป็นอาทิตย์กลับไม่ได้พูดคุยกับเขาเลยสักครั้ง
"พอดีที่บ้านมีปัญหา ผมก็เลยต้องหยุดงานกะทันหันครับ วีด้ามีธุระอะไรด่วนหรือเปล่า?" ชายหนุ่มยิ้มทักทายเหมือนเช่นทุกครั้งที่พบเจอกัน ปกติแล้วเขาจะพบหญิงสาวอาทิตย์ละสามสี่วัน เพราะวีรดาเข้ามาทำงานเป็นฝ่ายพีอาร์ของบริษัท ซึ่งวีรดาเป็นถึงลูกสาวหุ้นส่วนใหญ่ที่เขารู้สึกเกรงใจเป็นนักหนา ด้วยความที่หญิงสาวเป็นมิตรและเฟรนลี่ อยู่ด้วยแล้วทำให้หัวเราะและยิ้มได้ทุกครั้ง เหมือนกับว่าเป็นอีกหนึ่งความสุขของชีวิต ที่เขาไม่เคยมีจากคู่สมรสที่พ่อแม่จัดหาให้
"ไม่มีอะไรค่ะ คนเคยเจอหน้ากัน ไม่ได้เห็นก็คิดถึงเป็นธรรมดาค่ะ" แม้จะรู้ว่าตุลาคมการมีครอบครัวอยู่แล้ว แต่เธอก็รู้สึกดีกับเขาเป็นอย่างมาก ชายหนุ่มเป็นคนช่างเอาอกเอาใจ บ่อยครั้งมีความรู้สึกอยากเคลิ้มไปกับเขา แต่ก็ต้องหักห้ามใจไม่อยากให้ทุกอย่างเกินเลยไปกว่าคนร่วมงานกัน ถ้าตุลาการเป็นโสด เธอคงไม่ต้องคิดมากขนาดนี้ แม้อีกคนจะไม่เคยพูดให้ความหวังกัน แต่ก็แอบคิดว่าอยากให้เขาสิ้นสุดพันธะลงสักวัน อย่างน้อยเธอก็ไม่ต้องถูกตราหน้าว่าเป็นมือที่สามแย่งสามีชาวบ้าน
"พูดแบบนี้ผมก็คิดนะครับวีด้า" ตุลาการก็ยังคงเล่นด้วยเหมือนทุกครั้งเสมอ เพราะเขาสองคนมักหยอกเย้ากันเป็นเรื่องปกติด้วยความสนิทสนมที่มีมากอยู่แล้ว
"ผมไม่อยู่ ที่นี่มีปัญหาอะไรหรือเปล่าครับวีด้า"
"ก็ไม่มีนะคะ แต่ว่าวีด้ามีข่าวดีค่ะ"
"อะไรเหรอครับ?"
"เรือยอร์ชที่มีในบริษัทเรา ถูกเหมาไปหมดทุกลำเลยค่ะ สงสัยว่าคุณตุลย์ต้องสั่งมาเพิ่มอีกหลายสิบลำได้แล้วนะคะ ถึงจะเพียงพอต่อความต้องการของผู้มาใช้บริการ"
"ว้าว! จริงเหรอครับเนี่ย เพราะมีวีด้าทำงานเก่งแน่ ๆ เลย ตั้งแต่ได้วีด้ามาเป็นพีอาร์ของบริษัท บริษัททัวร์ของเราไม่เคยจะว่างงานกันเลยนะครับ แบบนี้คงต้องพาไปเลี้ยงฉลองหน่อยละมั้ง"
"คุณตุลย์ยังจำได้ไหมคะ ที่คุณตุลย์บอกว่าจะพาวีด้าไปเที่ยวภูเก็ต พอดีว่าอีกไม่กี่วันก็จะเป็นวันเกิดวีด้าแล้ว"
ตุลาการถึงกับคิดหนัก เขายังคงจำสิ่งที่ตัวเองบอกกับหญิงสาวได้เสมอ แต่ในตอนนี้ทุกอย่างมันไม่เหมือนก่อนหน้า ที่เขาคิดว่าจะง่ายอย่างที่อยากจะทำ
"แต่ถ้าคุณตุลย์ไม่สะดวกก็ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยววีด้าไปคนเดียวก็ได้" เมื่อเห็นสีหน้าเครียดของตุลาการ วีรดาต้องพูดขึ้นอย่างเข้าอกเข้าใจอีกคน เหมือนกับว่าเขามีเรื่องให้ต้องกังวล แลดูไม่ว่างที่จะไปฉลองวันเกิดกับตนเลย
"วันเกิดวีด้าวันไหนเหรอครับ?"
"วันเสาร์ที่จะถึงนี้ค่ะ วีด้าก็เลยคิดว่าวีคเอนด์นี้วีด้าอยากใช้เวลาพักผ่อนที่ภูเก็ต"
"เดี๋ยวอีกสองวันผมให้คำตอบวีด้าก็แล้วกันนะครับ เพราะว่าผมมีเรื่องต้องทำอีกนิดหน่อย ไม่รู้ว่าจะเสร็จทันหรือเปล่าน่ะสิ"
"ก็ได้ค่ะ วีด้าจะรอก็แล้วกันนะ วีด้าอยากให้คุณตุลย์ไปด้วยกัน วีด้านัดเพื่อน ๆ ไปเที่ยวด้วยกันหลายคนเลยค่ะ คุณตุลย์ชวนภรรยาไปด้วยก็ได้นะ ไปหลาย ๆ คนสนุกดี"
"ครับ ยังไงผมขอเข้าไปเคลียร์เอกสารก่อนนะวีด้า แล้วเดี๋ยวตอนเที่ยงผมพาไปเลี้ยงข้าวแทนคำขอบคุณ ที่วีด้าอุตส่าห์ทำยอดทัวร์ถล่มทลายแบบนี้"
"ได้เลยค่ะคุณตุลย์ เดี๋ยววีด้าจะรอนะคะ" หญิงสาวยังคงยิ้มหวานก่อนลาจาก ตุลาการเดินเข้าไปภายในห้องทำงานของตัวเองอีกครั้ง
วีรดาได้แต่มองตามแผ่นหลังกว้างนั้นอย่างรู้สึกดีอยู่ไม่น้อย เพราะตุลาการเป็นผู้ชายที่อบอุ่นมาก ยังรู้สึกอิจฉาภรรยาของเขาเลยที่ได้อยู่ใกล้ผู้ชายอย่างตุลาการ
จะมีผู้หญิงสักกี่คนที่โชคดีอย่างขวัญจิราคนนั้น บางทีก็แอบคิดว่าถ้าตัวเองได้อยู่กับตุลาการแบบนั้นบ้าง ชีวิตจะมีความสุขมากแค่ไหนกันนะ หรือว่าเธอควรจะใช้โอกาสใกล้ชิดสนิทสนมในทริปนี้ สานความสัมพันธ์ของเธอทั้งคู่ให้ลึกซึ้งมากกว่าที่เป็นอยู่
- Writer
