“อืม... ขอบใจมากหยก แค่นี้ก่อนนะ เขามองฉันใหญ่เลย”
“มองยังไงเหรอ” สามสาวถามอย่างอยากรู้อยากเห็น ไม่เว้นแม้แต่เกศราที่เงี่ยหูฟังอย่างสนอกสนใจ
“มองเหมือนจะกลืนกินน่ะแก... คิกๆ” ฟ้าใสล้อเล่นกับเพื่อน ก่อนจะหัวเราะเสียงใสและกดปิดโทรศัพท์ หันมาอีกทีก็ต้องสะดุ้งเมื่อเห็นเขาทำหน้ายักษ์ใส่เธอ
ชิ! คนบ้าอะไรทำหน้ายักษ์ได้ตลอดเวลา ไม่เมื่อยบ้างหรือไงนะ
เธอนั่งรถไปก็เกิดความเบื่อ ถ้าเธออยู่ร้านก็คงไปส่องเฟซบุ๊กแล้ว เพราะโทรศัพท์ของเธอมันเป็นรุ่นพระเจ้าเหา ใช้ทำอะไรไม่ได้ นอกจากโทรเข้าโทรออกได้อย่างเดียว แต่จะซื้อแพงกว่านี้เธอก็ไม่ค่อยได้ใช้ มันสิ้นเปลือง เสียดายเงินชะมัด เงินทองนั้นหายาก ต้องลำบากทำงานเหนื่อย และเก็บหอมรอมริบกว่าจะได้แต่ละบาทแต่ละสตางค์ นี่เธอกะว่าจะไปซื้อทองแท่งเก็บเอาไว้อีก เค้าบอกว่ามันจะถูกลงไปอีก แล้วเอาไว้เก็งกำไรตอนทองแพงค่อยปล่อยขาย
คอมพิวเตอร์ที่ใช้อยู่ปัจจุบันก็เป็นขอ
