เมื่อกล่าวขอบคุณแล้ว เห็นเขาบอกว่าไม่เป็นไร แถมยังนิ่งเฉยทำให้เธอเงอะงะเล็กน้อย วางตัวไม่ถูกว่าควรจะยังไงต่อไปดี คนอะไรหน้านิ่งไร้อารมณ์ชะมัด ในเมื่อไม่รู้จะพูดอะไรกันอีก ฟ้าใสจึงเปิดประตูก้าวลงจากรถ เธอไม่คิดหันกลับไปมองเขาอีก มือบางเปิดประตูร้านกาแฟ ก่อนที่จะอุทานอย่างตกใจ
“อุ๊ย!” ร่างบางสะดุ้งเมื่อหันไปเจอกับร่างสูงของเทพประทานที่เดินตามเธอมาตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ เขาเดินเบามาก และเธอก็ไม่ได้สังเกตว่าเขาเปิดประตูรถออกมาเมื่อไหร่ “คุณเดินตามฉันมาทำไมนี่” ฟ้าใสถามอย่างหวาดระแวง
เทพประทานไม่ตอบแต่ถือวิสาสะเดินแทรกเข้าไปในร้านกาแฟ เขากวาดสายตามองโดยรอบที่จัดอย่างเรียบร้อย วันนี้ร้านคงหยุดเพราะเขาเห็นเก้าอี้ถูกยกขึ้นวางบนโต๊ะทุกตัว ใบหน้าหล่อเหลาหันมามองหน้าหญิงสาวที่มองเขานิ่งไม่ยอมขยับไปไหนเหมือนหวาดระแวง
“ไม่คิดจะเชิญผมดื่มน้ำดื่มท่าบ้างหรือไง” เขากอดอกมองเธออย่างตำหนิ ฟ้าใสหน้าร้อนเห่อ
