“ผมไม่ค่อยหิวครับพี่สวย ขอไม่ไปทานข้าวกับคุณพ่อคุณแม่นะครับ”
เทพประทานพูดกับพี่เลี้ยงวัยกลางคนที่เลี้ยงเขามาตั้งแต่เด็ก แม้จะเดินเหินไม่ได้ แต่เขาก็ไม่เคยคิดที่จะขึ้นไปพักที่บ้านใหญ่ของบิดามารดา เขายังพักอยู่ที่บ้านของตัวเอง
“ไปเถอะค่ะ วันนี้คุณท่านพาพยาบาลคนใหม่มาด้วยนะคะ” สวยอมยิ้ม ความจริงเธอเป็นคนจัดห้องให้ฟ้าใสพักใกล้ๆ กับเจ้านายหนุ่มที่บ้านหลังนี้ แต่เพียงชายหนุ่มไม่รู้เท่านั้นเอง
“พยาบาลคนใหม่อย่างนั้นเหรอ นี่คุณแม่ยังไม่เลิกหาใครมาดูแลผมอีกเหรอพี่สวย ผมไม่ต้องการให้ใครมายุ่งวุ่นวายกับชีวิตของผม” เทพประทานเคลื่อนรถทำท่าจะเข้าห้องพัก แต่สวยรีบมาขวางหน้าเอาไว้
“คุณเทพขา... ไปทานข้าวกับคุณท่านหน่อยนะคะ”
“ผมบอกว่าไม่ไปยังไงล่ะพี่สวย”
“แม้แต่พ่อขอลูกก็ไม่อยากไปเหรอลูก” เสียงนุ่มของบิดาทำให้เทพประทานหันไปมอง
“คุณพ่อ”
“ไปทานข้าวกับพ่อเถอะลูก นอกจากวันนี้เทพจะได้เจอพยาบาลคนใหม่แล้ว
