Adelina’s Point of View
Umagang-umapa pa lang ay nakasimangot na ako. Kulang na lang mag-isang linya ang mga kilay ko dahil. Sino ba namang hindi sisimangot, eh nabitin na nga ako kagabi, namaga pa ang kipipay ko nang bongga. Namumutok at namumula ang mga labi ng kepkep ko. Hirap tuloy akong maglakad.
Isa pa sa kinainisan ko ay hindi ako nakatulog nang maayos dahil sa sala ako natulog. Paano ba naman kasi, nag-lock ng pinto ang malanding matanda. At aba, alas dose na at umuungol pa. Akala ko nga na-stroke na, pero nang marinig ko siyang banggitin ang pangalan ni Badong ay nakampante ako. Akala ko sa literal na langit na siya pupunta, eh.
“What’s with the face, Adelina? Para kang pinagbagsakan ng langit at lupa,” biglang sabi ni Pablo na lumitaw lang sa harapan ko. Ngumisi pa ito sa akin
