บทที่ 37
แสงแดดที่ส่งผ่านม่านหน้าตาเข้ามาทำให้อรลออรู้สึกตัวตื่นขึ้น หญิงสาวหันรีหันขวางมองหาร่างของริคคาโดที่เมื่อคืนนอนกอดประคองหล่อนไว้ทั้งคืนที่ข้างตัว แต่ก็ไม่พบ
เขาคงลุกไปแล้ว...
ยิ้มหวานให้กับตัวเอง ขณะค่อยๆ ขยับลุกขึ้นเดินกับพื้น ก่อนจะเดินหายเข้าไปในห้องน้ำด้วยสภาพแรกเกิด
กระจกเงาบานใหญ่ที่อยู่เหนืออ่างล้างหน้าหรูสีขาวมุก สะท้อนร่างกายเปลือยเปล่าที่มีรอยจ้ำแดงๆ หลายจุด โดยเฉพาะบริเวณอกสาว อรลออแก้มแดงแล้วแดงอีก เมื่อสมองนึกไปถึงริมฝีปากร้อนผ่าวที่ลวกลงมาบนผิวกาย ก่อนที่เขาจะดูดเม้มด้วยแรงอารมณ์จนเนื้ออ่อนของหล่อนชอกช้ำ
“อรคิดถึงคุณจังค่ะ ริคคาโด...”
พึมพำแผ่วเบากับตัวเอง ขณะจ้องมองภาพสาวน้อยที่กำลังยิ้มหวานด้วยความสุขเต็มเปี่ยมในกระจกด้วยความตื้นตัน ไม่เคยคิดเลยว่าจะมีความสุขได้ถึงเพียงนี้ กับผู้ชายเลิศเลออย่างริคคาโด
แม้มันจะแค่ชั่วระยะเวลาสั้นๆ แต่หล่อนก็สัญญากับตัวเองเอ
