บทที่ 40
มือบางที่ถือถาดใส่น้ำเปล่าอยู่ของแคทเธอรีนสั่นเทาจนคนมองอย่างดิมิเทรียสที่มาหาริคคาโดที่บ้านเพราะพี่ชายโทรบอกว่าจะกลับวันนี้ ถึงกับขมวดคิ้วด้วยความประหลาดใจ
“ไม่สบายหรือเปล่าแคทเธอรีน...”
“เอ่อ... ปะ... เปล่าค่ะ...”
เหงื่อเม็ดใหญ่ๆ ผุดเต็มหน้าผากรวมถึงภายในอุ้งมือ หญิงสาวพยายามทำใจให้สงบ ไม่ให้เต้นตูมตาม ตั้งหน้าตั้งตาวางแก้วน้ำ และจะรีบชิ่งออกไป แต่แค่ทำถ้าจะก้าวเท้าออกไป เสียงกระด้างแปร่งหูก็หยุดเอาไว้เสียก่อน
“จะรีบไปไหนล่ะ...”
พยายามก้มหน้าหลบสายตาคมกล้าที่จ้องมองมาด้วยความสงสัย แต่ก็ทำได้ไม่ดีนัก เพราะแก้มสาวของหล่อนแดงปลั่ง และก็เหมือนเขาจะรู้ว่าหล่อนคิดยังไง เพราะแวบหนึ่งรอยยิ้มบางๆ ก็แต้มมุมปากสุดเซ็กซี่นั้น
“ทำงาน... เอ่อ... ฉันต้องรีบไปทำงานค่ะ”
ดิมิเทรียสไหวไหล่น้อยๆ มองสาวน้อยคนสวยตรงหน้าที่อายุห่างจากเขาสิบกว่าปีนิ่ง เขาเห็นเจ้าหล่อนมาตั้งแต่เล็ก จนโตเป็นสาว
