คืนรักทะเลหวาม

เชื่อในสัญชาตญาน

“แหม...พ่อจ๋า ทรายสงสารเขา เขามีเรื่องให้เขามาอยู่ที่กระท่อมหลังบ้านเรานะจ๊ะ” อโรชาเข้าไปใกล้ๆ เพื่อประจบบิดา ในขณะที่ธีวสุมองหญิงสาวด้วยความรู้สึกขอบคุณ ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะเจอมิตรแท้ในยามลำบากเช่นนี้

“ไม่ได้ เอ็งรู้ได้ยังไงว่าเขาเดือดร้อนจริงๆ” บิดาระอากับพฤติกรรมของบุตรสาวที่ขี้สงสารและเชื่อคนง่าย เขากลัวว่าบุตรสาวของเขาจะโดนหลอก

“หนูเชื่อในสัญชาตญาณของหนูจ๊ะพ่อ ไว้ใจหนูเถอะนะ” หญิงสาวเขย่าแขนบิดา ราวกับเด็กกำลังอยากได้ของเล่น

“เฮอะ...มันน่าเชื่อตายล่ะ เอ็งจะให้ข้าเชื่อเอ็งเพราะคำพูดเอ็งนี่นะ” นายชัยส่ายหน้ากับสิ่งที่ได้ยินจากบุตรสาว ในขณะที่ธีวสุก็ต้องลอบยิ้มกับบทสนทนาของสองพ่อลูก เขาไม่ค่อยอยากจะเชื่อว่าเธอเคลียร์กับพ่อเธอได้ เพราะดูท่าแล้วตอนนี้เธอไม่มีความน่าเชื่อถือสักนิด

“พ่อไม่เชื่อหนูแล้วพ่อจะเชื่อใครล่ะจ๊ะ” ตอนนี้หญิงสาวพยายามฉอเลาะบิดาอย่างเต็มที่ เพื่อผู้ชายที่เธอเพิ่งช่วยเขาเมื่อวาน

“ข้าไม่เคยเห็นลูกบ้านไหนเป็นแบบนี้มาก่อน ข้าล่ะเหนื่อยใจจริงๆ” นายชัยกล่าวด้วยความอ่อนใจ ลองถ้าบุตรสาวของตนต้องการจะทำอะไรแล้ว ตนไม่มีทางห้ามบุตรสาวสำเร็จแน่นอน

“ก็หนูมันพิเศษกว่าชาวบ้านนี่นา พ่อจงภูมิใจเถอะ” หญิงสาวยังทำทองไม่รู้ร้อน ทั้งที่บิดาของตนกำลังแดกดันตนเองอยู่

“ไปเถอะ เอ็งจะพาเขาไปอยู่ที่ไหนก็ไปเถอะ ข้าเหนื่อย ข้าไม่อยากคุยกับเอ็งแล้ว” นายชัยระอาเหลือเกิน สุดท้ายก็ต้องยอมทำตามที่บุตรสาวต้องการ เพราะดูท่าแล้วว่าห้ามเท่าไหร่ก็คงไม่ฟังอย่างแน่นอน

“ป่ะ คุณเราไปที่กระท่อมของคุณกันเถอะ” หญิงสาวหันมายักคิ้วให้ชายหนุ่ม เพื่อจะบอกเขาว่าเธอทำสำเร็จแล้ว ในขณะที่ชายหนุ่มเริ่มรู้สึกชอบนิสัยแก่นเซี้ยวของเธอ เป็นโชคดีของเขาที่เธอเป็นคนช่วยเขา และยังหาที่พักให้เขาอีก ในยุคนี้หายากเหลือเกินคนที่ช่วยเหลือคนอื่นโดยไม่หวังผลตอบแทน

“อ้อ!! พ่อหนูขอยืมเสื้อผ้าให้คุณเขาด้วยนะ” หญิงสาวตะโกนไล่หลังบิดา แต่เธอไม่ได้ยินเสียงตอบรับ เธอจึงถือวิสาสะวิ่งเข้าไปที่ห้องของบิดา ก่อนที่จะหอบเสื้อผ้าของบิดาออกมาให้เขา

“พ่อคุณยังไม่อนุญาตเลยนะ” ชายหนุ่มท้วงหญิงสาวด้วยความเกรงใจ เขารู้ว่านายชัยไม่ต้องการให้เขาอยู่ที่นี่ แต่เขาไม่สามารถขัดบุตรสาวได้ แล้วนี่อโรชายังจะไปเอาเสื้อผ้าของบิดามาให้เขาอีก ถ้านายชัยรู้คงโกรธเป็นฟืนเป็นไฟอย่างแน่นอน