รักเถื่อนสามีบ้านไร่

เจอดีจนได้

วันนี้เป็นอีกวันหนึ่งที่แม่เธอไม่สบาย เวียนหัว ทำเอาน้ำหวานใจไม่ค่อยดี ใจจริงเธออยากให้แม่เธอไปหาหมอ ไปตรวจให้รู้แล้วรู้รอดว่าเป็นอะไร แต่แม่ก็ดื้อไม่ยอมไป ไม่ว่าใครจะพูดอย่างไร แม่ก็ยืนยันท่าเดียวว่าจะไม่ไปเด็ดขาด เธอเลยต้องไปทำความสะอาดบ้านของนายหัวแทนแม่อีกวันนี้

ตอนนี้นายหัวเธอก็โสดอย่างเป็นทางการ เพราะข่าวที่เพื่อนเธอบอกก็คือเรื่องจริง ตกลงคุณน้ำเพชรก็หมั้นกับผู้ชายคนนั้นอย่างเป็นทางการ เธอแอบได้ยินคนงานคุยกันว่า นายหัวเสียใจหนักมาก กินเหล้าเมามายหัวราน้ำเกือบทุกวัน ก็แน่ละสิ รักกันมาอยู่ดีๆ แฟนก็ไปหมั้นกับคนอื่นสะงั้น ไม่เสียใจก็คงผิดปกติแล้วแหละ

โชคดีที่วันนี้เธอมา เขาออกไปในไร่แล้ว ไม่งั้นก็ต้องพบกับสายตาอำมหิตของเขาอีก มองเธอเหมือนรังเกียจอะไรในตัวเธอหนักหนาจนน้ำหวานเองก็งง เธอเอามือถือมาเปิดเพลงวางไว้บนโต๊ะหัวเตียงในห้องเขาระหว่างที่ขัดห้องน้ำไปด้วย เพื่อให้สมองโล่งๆ จะได้ทำงานเพลินๆ ระหว่างนั้น เพื่อนในกลุ่มก็เม้าท์กันถึงข่าวดังในอำเภอ แน่นอนจะเป็นข่าวอะไรไปไม่ได้นอกจาก ข่าวที่คุณน้ำเพชรหมั้นกับผู้ชายที่มาจากกรุงเทพ ทิ้งให้นายหัวเธออกหัก จนแทบเสียผู้เสียคน

เธอทำงาน ตากผ้า ซักผ้า ถูพื้น จนช่วงเวลาประมาณสี่โมงเย็น ได้ยินเสียงรถเขากำลังขับเขามาในบริเวณบ้าน ด้วยความตกใจกลัวเขาดุอีก เธอเลยต้องรีบทำทุกอย่างให้เสร็จและออกไปนอกบ้านก่อนที่เขาจะมา เพราะเขาเคยบอกแม่เธอว่า เขาไม่ชอบให้มีคนวุ่นวายอยู่ในบ้านของเขา หลังจากคราวที่แล้วที่เจอเธออยู่ทั้งที่เขากลับก่อนเวลาเองแท้ๆ

เธอออกมาจากบ้านเฉียดฉิวกับที่นายหัวเสือมาถึงพอดี เลยรีบเดินกลับอย่างไว คิดในแง่ดีซะว่า วันนี้งานเสร็จเร็ว ได้กลับไปพักผ่อน กลับมาก็ทำกับข้าวรอพ่อเลิกงานและจัดการให้แม่ทานข้าวทานยา กว่าทุกอย่างจะเรียบร้อย เธอได้อาบน้ำเข้านอนก็เกือบสองทุ่ม พอทิ้งตัวลงนอนจะหาโทรศัพท์มาเล่นอย่างทุกคืน ก็ต้องตกใจเพราะว่าเธอลืมโทรศัพท์ไว้บนหัวเตียงของนายหัวพยัคฆ์ น้ำหวานได้แต่เดินวนไปมา ทำไงดี! โทรศัพท์ของเธอมีแชทที่เพื่อนๆส่งเข้ามารัวๆ กำลังพูดถึงนายหัวเธอพอดี ถ้าเขาเห็นเขาต้องเอาเธอตายแน่ เพราะแต่ละอย่างที่เพื่อนๆพูดถึงเขาก็ไม่น่าอภิรมย์เท่าไหร่นัก

น้ำหวานตัดสินใจเดินไปชะเง้อดูที่บ้านของนายหัวหนุ่ม ก็พบว่าบ้านทั้งหลังเงียบสนิท แถมปิดไฟมืดไปหมด เอ๊ะ! หรือว่าเขาจะไปดื่มเหล้ากับลูกน้องเหมือนเคย แสดงว่า เธอสามารถเข้าไปเอาโทรศัพท์เธอกลับมาได้ ก่อนที่เขาจะกลับมา ร่างบางพยายามรวบรวมความกล้า ก่อนจะค่อยๆเดินอย่างเบาที่สุดเข้าไปในบ้านเขา มองเผินๆ เธอทำแบบนี้ก็เหมือนขโมยเหมือนกันนะ เพียงแต่เธอไม่ได้มาเอาของเขา เธอแค่มาโทรศัพท์ของตัวเองกลับ น้ำหวานพยายามปลอบใจตัวเอง

แต่ทันทีที่เธอค่อยๆแง้มประตูเข้าไปในบ้าน ก็พบร่างของนายหัว นอนอยู่บนเตียงในสภาพที่เมามายไม่ได้สติ โทรศัพท์เธออยู่ติดกับเตียงที่เขานอน เธอสูดหายใจลึกๆ เขาก็ดูมีท่าทีหลับสนิทเพราะโทรศัพท์มันขึ้นแสงวาบตลอดเวลา เนื่องจากข้อความเข้า จะจากใครไปได้ นอกจากเพื่อนๆที่กำลังนินทาเขาอยู่ ถ้าไม่เข้าไปเอา แล้วเขาเกิดหยิบมาดู เธอต้องซวยแน่ๆ น้ำหวานกลั้นใจค่อยเดินย่องไปหยิบมัน แต่แล้วเธอก็ต้องร้องกรี๊ดดังลั่น

“กรี๊ดดดดด!!! นะ นาย ยังไม่หลับเหรอค่ะ” ชายหนุ่มที่กลิ่นตัวเหมือนอาบเหล้ามา อยู่ในสภาพเมามายไม่ได้สติ ลุกขึ้นมารวบตัวเธอและกอดไว้

“เพชร เพชรกลับมาหาพี่แล้วใช่มั๊ย พี่คิดถึงเพชรจะบ้าตายอยู่แล้ว”

เขารวบไม่เปล่ายังซุกไซร้ซอกคอจนหญิงสาวต้อวหดคอหนี ความรู้สึกหลายๆอย่างกำลังปั่นป่วนในจิตใจ เธอพยายามดิ้นหนีออกจากอ้อมแขนเขา เพราะรู้ดี ตอนนี้เขาไม่มีสติอะไรทั้งสิ้น

“นะ นาย ปล่อยก่อนค่ะ หนูไม่ใช่คุณน้ำเพชร หนูน้ำหวานค่ะ”

เธอพยายามเรียกสติเขา แต่ก็เหมือนพูดกับเสาไฟฟ้า เขาไม่สนใจเสียงเล็กๆของเธอ แต่กลับดันเธอลงบนเตียงนอน พร้อมจ้องเธอด้วยแววตาหยาดเยิ้ม สายตาที่เขามองคนที่เขารักมันเป็นแบบนี้นี่เอง แต่เธอไม่ใช่คุณน้ำเพชรและไม่อยากจะแทนที่ใครทั้งนั้น หญิงสาวพยายามหนีสึดชีวิต ความกลัวเริ่มเข้ามาแทนที ต่อให้เธอจะรักเขา แต่เธอก็ไม่อยากจะทำเรื่องแบบนี้

“ทำไม เธอจะหนีพี่ไปไหนอีก เธอจะกลับไปหาไอ้คู่หมั้นของเธอใช่มั๊ย พี่ไม่ให้ไป” พูดจบเขาก็ออกแรงรวบแขนทั้งสองข้างของเธอขึ้นไปไว้เหนือศรีษะ พร้อมทั้งใช้ขาทั้งสองข้างล็อกตัวเธอไว้ไม่ให้ขยับหนีไปได้ ฝ่ามืออีกข้างลูบไล่ไปบนตัวเธออย่างปรารถนา น้ำตาค่อยๆไหลรินออกมาด้วยความกลัว เธอกลัวเขาตอนนี้จับขั้วหัวใจ

“ร้องไห้ทำไม นี้ไม่ใช่ครั้งแรกของเราสักหน่อย เธอกับพี่ ทำแบบนี้ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ก่อนที่เธอจะทิ้งพี่ ไปเอากับคนอื่น” เสียงกราดเกรี้ยวบอกให้รู้ถึงระดับอารมณ์ของเขา

“หนูไม่ใช่คุณน้ำเพชร!!! ปล่อยหนู!!!!! ปะ” เสียงเธอกลืนหายไปในลำคอเมื่อเขาประกบริมฝีปากหนาลงมาบนเรียวปากบางสวยของเธอ จูบแรกในชีวิต นายหัวใช้กำลังพรากมันไปจากเธอเรียบร้อยแล้ว