ณิชาได้ยินแบบนั้นแล้วเธอก็ยิ้มออกมาทันทีที่ได้รู้ว่าเขาเองก็รู้สึกไม่ดีที่ทำกับเธอแบบนั้น มันก็ทำให้เธอรู้เลยว่าเขาเองก็คงจะทรมานใจตัวเองเช่นกัน เธอก็เอามือจับหน้าเขาแล้วเอานิ้วโป้งเกลี่ยเบาๆอย่างอ่อนโยนที่แก้มของเขา
“ฉันขอโทษที่ไม่ได้บอกความรู้สึกของฉันกับนายไป…ตอนนั้นฉันยังไม่มั่นใจตัวเองนิว่าคิดยังไงกับนาย ฉันพึ่งมารู้ใจตัวเองก็ตอนที่นายเมินฉัน หลบหน้าฉัน แล้วก็ไปอยู่กับผู้หญิงคนอื่น ฉันถึงต้องตามมาง้อนายถึงที่นี่นี่ไง…” ณิชาพูดบอกไปตามความรู้สึกของเธอ
“พรึบ….ที่เธอตามมาที่นี่เพราะฉันงั้นเหรอ ฉันก็นึกว่าเธอตามมาเพราะธามไทซะอีก…” เจไดได้ยินแล้วเขาก็เอามือจับมือของเธอที่จับแก้มของเขาไว้ แล้วก็เอ่ยถามไปด้วยสีหน้าแปลกใจ เพราะเขาคิดมาตลอดว่าเธอตามมาที่นี่เพราะธามไท
“ถ้าฉันตามธามมาแล้วฉันจะมานอนคุยกับนายแบบนี้ไหมล่ะ ฉันมาเพราะนายจริงๆ ไม่เกี่ยวกับธามเลยสักนิดเดียว..” ณิชาพูดบอกไปแบบจริงจัง
