“อืม...มีแล้ว เขาบอกกับพี่เองเลยนะ ทีแรกพี่ก็คิดว่าจะใช่ลูกเราไหมเพราะหน้าตาก็คล้ายๆเราอยู่เหมือนกัน แต่ว่าเด็กคนนั้นบอกว่าอีกสามสี่เดือนจะสองขวบ ก็คงไม่ใช่หรอก เพราะถ้าลูกเราก็ต้องสองขวบกว่าแล้วล่ะมั้ง...” พรรณิกาพูดบอกไป
“พี่แพรวเจอเขาที่ไหนครับ ผมจะไปมหาลัยตอนนี้เลย” คิมพูดไปแล้วลุกขึ้นไปอย่างรวดเร็ว ก่อนจะหยิบกุญแจรถและกระเป๋าเงินของเขาแล้วเดินออกจากห้องทำงานไป
“เขานั่งเล่นอยู่ที่สนามหญ้าด้านหลังวงเวียนนะ...ถ้าเราอยากจะเจอก็รีบๆมาล่ะ อ่อ แล้วก็อย่าไปรุ่มร่ามกับเขานะ เดี๋ยวผัวเขามาต่อยเอา...” พรรณิกาพูดบอกไปแบบเตือนๆน้องชาย
“ครับ...แค่นี้นะครับพี่แพรว...” คิมพูดจบก็กดวางสายแล้วเขาก็รีบวิ่งเลยทีเดียว
จากนั้นคิมก็รีบลงมาที่ลานจอดรถแล้วก็ขับรถไปที่มหาวิทยาลัยแบบรวดเร็วเลย เพราะเขาอยากจะไปดูให้เห็นกับตาว่าเธอมีลูกไปแล้วจริงๆ
สามสิบนาทีต่อมา...
แบมบี้ก็อยู่กับครอบครัวของเจนลดาไป โดยต
