“ถ้าเป็นแบบที่เจไดพูดก็ดี เราตั้งใจกลับมาง้อธามโดยฉพาะเลย....เราก็หวังว่าธามจะยังให้โอกาสเรา ถ้าธามยังลืมเราไม่ได้จริงๆ...เจไดต้องช่วยเราด้วยนะ...” มิรินพูดไปด้วยรอยยิ้ม เพราะเจไดพูดมาแบบนี้เธอก็คอยเบาใจไป
“อืม ได้สิ เราช่วยเต็มที่เลย มิรินมีอะไรให้เราช่วยก็บอกเราได้เลยนะ” เจไดพูดบอกไปด้วยรอยยิ้มยินดี
“ขอบคุณมากเลยนะ งั้นเรากลับก่อนละกัน ไว้เจอกันนะ” มิรินพูดจบก็ยิ้มให้เจไดและแฟนของเขาไป จากนั้นเธอก็เดินออกไป
“นี่นายจะเป็นพ่อสื่อให้ยัยมิรินอะไรนี่ให้คืนดีกับธามจริงๆน่ะเหรอ” ณิชาถามไปอย่างไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่
“ทำไม...เธอยังมีใจให้ธามมันอยู่งั้นเหรอ เธอถึงทำท่าทางแบบนี้น่ะ” เจไดถามไป เพราะเธอทำท่าทีเหมือนไม่พอจเลยที่เขาจะช่วยมิริน
“เปล่า...ฉันไม่ได้มีใจให้ธามแล้ว แต่การที่นายไปช่วยยัยมิรินอะไรนี่คืนดีกับธามน่ะ นายถามธามเขาสักคำหรือยังห้ะว่าเขาต้องการไหม....ฉันว่านายไม่ควรเข้าไปยุ่งกับเร
