ตอนที่ 22

3213 Words

เจนลดาขับรถมาสักพักแล้วฝนก็เริ่มตกลงมาอย่างหนักทำให้เธอนั้นมองแทบไม่เห็นทางเลย พอมีฟ้าแลบฟ้าผ่าเจนลดาก็สั่นเหมือนกลัวๆ ทำให้ธามไทนั้นมองเธออย่างจดจ้องเลย “เธอขับดีๆหน่อยได้ไหมเจด้า…เธอกลัวอะไรหึ” ธามไทพูดบอกไปแล้วมองเธออย่างไม่ละสายตาเลย “เจด้ากลัวฟ้าแลบฟ้าร้องแบบนี้นิคะพี่ธาม…ฝนก็ยังมาตกหนักอีก…เจด้าว่าเราจอดข้างทางรอฝนหยุดตกก่อนดีไหมคะ ขับไปเรื่อยๆแบบนี้มันอันตรายนะคะ” เจนลดาพูดบอกไปพร้อมกับทำหน้าหวาดกลัวออกมา “เฮ้อ…เธอเห็นไหมว่าฝนมันตกหนักแล้วถนนน้ำมันระบายไม่ทันขึ้นมา เธออยากให้รถเธอจมน้ำหรือไง พึ่งซื้อรถมาใหม่ไม่ใช่เหรอ อยากให้มันเสียตั้งแต่เดือนแรกที่ออกมาเลยหรือไงหึ…เลี้ยวไปจอดตรงนั้น เดี๋ยวฉันจะขับแทนเธอเอง บ้านฉันอยู่ไม่ไกลจากที่นี่แล้ว” ธามไทพูดบอกไปเพราะเขาชินกับถนนแถวนี้ ซึ่งถ้ามีฝนตกทีไรน้ำมันจะท่วมถนนตลอด ทำให้เขานั่นไม่สามารถให้เธอจอดรอตรงนี้ได้ อีกอย่างบ้านของเขาก็อีกไม่

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD