“เจด้า…เดี๋ยวแกกลับกับพี่ธามเลยนะ พอดีอาจารย์คิมเขาก็จะกลับแล้วน่ะ เขาก็เลยอาสาไปส่งฉัน เพราะบ้านฉันเป็นทางผ่านบ้านของอาจารย์พอดีน่ะ” แบมบี้เดินเข้ามาพูดกับเจนลดาไป
“อ่อเหรอ เอางั้นก็ได้ งั้นแกถึงบ้านแล้วก็ทักบอกฉันด้วยนะ” เจนลดาตอบไปเพราะถ้าไปกับอาจารย์คิมเธอก็ไม่เป็นห่วงเพื่อนแล้ว ต่างจากธามไทที่มองแบบแปลกใจ ว่าอาจารย์คิมจะใจดีขนาดนั้นเลยเหรอ
“โอเค งั้นไว้คุยกันนะ พี่ธามขับรถดีๆนะคะ” แบมบี้พูดตอบไปก็ยิ้มให้ธามไป
“ครับ…อย่าลืมนะว่าเจด้านอนบ้านแบมน่ะ” ธามไทพูดไปแบบย้ำๆ ให้แบมบี้รู้ว่าต้องบอกทุกคนว่าเจด้านอนบ้านเธอ
“ค่ะพี่ธาม ไม่มีใครรู้แน่นอนค่ะ ฝากเพื่อนแบมด้วยนะคะ” แบมบี้พูดไปด้วยรอยยิ้ม
“ครับ งั้นพี่ไปก่อนนะ ไว้วันหลังพี่จะพาไปเลี้ยงข้าวขอบคุณนะน้องแบม…เจอกันครับ” ธามไทพูดจบก็ยิ้มให้แล้วเขาก็หันมาเตรียมตัวจะขับรถออกไป
“แล้วเจอกันนะแก บ้ายบาย…” เจนลดาโบกมือให้เพื่อนสาวไปแล้วรถก็ขับ
