พอธามไทเดินออกมาแล้วสายตาของเขาก็มองไปที่เจนลดาทันที เพราะตอนนี้เธอกำลังเดินออกไปกับไอ้หน้าอ่อนนั่นแล้ว มันเลยทำให้เขานั้นยิ่งหงุดหงิด เขาเลยรีบเดินเข้าไปที่ห้องน้ำแล้วไปเอาโทรศัพท์ของเขาที่ตู้ล็อคเกอร์นั้นโทรหาเธอ…
“อ่าวไอ้นี่ บทจะไปก็ไปซะงั้น…เฮ้อ…แกก็รีบตามธามมันไปเปลี่ยนชุดไป เดี๋ยวพวกเราจะได้ไปฉลองกัน” บอมพูดบอกไป
“นี่แกจะเอากันตั้งแต่หัววันเลยเหรอวะ ฉันว่าสักทุ่มสองทุ่มก็ได้มั้ง…” เจไดพูดบอกไป
“ไม่ได้ ฉลองให้แกกับไอ้ธามทั้งที ไม่เมา ห้ามใครกลับ” มาร์ชเข้าไปกอดคอเจไดแล้วพูดบอกไปแบบจริงจัง
“อีกแล้วเหรอวะ คราวก่อนฉันอ้วกแตกอ้วนแตนเลยโว้ย…” เจไดพูดไปด้วยสีหน้ายิ้มแห้งๆ
“นั่นมันคราวก่อน นี่มันคราวนี้ มันคนล่ะเรื่องกันเพราะฉะนั้นอย่ามาเมารวม ขนาดไอ้ชินมันโคตรจะคออ่อนเลย มันยังใจสู้เพื่อไปฉลองให้แกกับไอ้ธามเลยนะโว้ย…แกจะให้เพื่อนเสียน้ำใจเหรอวะ” บอม
“เออๆ เมาก็เมาโว้ย งั้นฉันไปเปลี่ยน
