หวงรักยัยจอมหื่น Sex Love

ตอนที่ 11

“ฝันไปเถอะว่าฉันจะใจอ่อนไปมีอะไรกับเธอน่ะ…แค่นี้มันก็มากเกินไปสำหรับเด็กแรดๆอย่างเธอแล้วล่ะ…” ธามไทพูดตอบไปแบบตัดเยื้อใยไม่ให้เธอได้วาดฝันอะไรได้อีก

“หึๆ ยิ่งพี่ธามพูดแบบนี้มันก็ยิ่งน่าท้าทายสำหรับหนูรู้ไหมคะ ครั้งนี้ได้อม ครั้งหน้าหนูต้องได้มากกว่านี้…เพราะพี่หื่นแบบนี้ ถ้าเจอหนูอ่อย พี่ก็ห้ามใจตัวเองไม่ได้หรอกค่ะ” เจนลดาพูดบอกไปแล้วยิ้มใส่เขาไปแบบกวนๆ

“เธอนี่มันเป็นผู้หญิงยังไงหึ…อยู่ดีๆไม่ชอบ ชอบเป็นของเล่นให้ผู้ชายเอาเล่นๆหรือไงหึ ฉันบอกไว้ก่อนเลยนะ ว่าคนอย่างฉันไม่มีวันจริงจังกับความสัมพันธ์ฉาบฉวยแบบนี้ โดยเฉพาะกับผู้หญิงที่อยากจะได้ฉันจนตัวสั่นแบบเธอ ถ้าเธอไม่อยากเสียใจก็อยู่ให้ห่างจากฉันซะ…ก่อนที่มันจะสายเกินไป…” ธามไทพูดออกไปอย่างอดไม่ได้

“หึๆ…ไม่ค่ะ หนูชอบความท้าทาย และพี่ก็เป็นอะไรที่หนูพร้อมจะเสี่ยง…จากนี้พี่ระวังหัวใจตัวเองให้ดีเถอะค่ะ หนูจะเข้าไปในนั้นให้ได้…” เจนลดาพูดไปแบบมาดมั่น

“ฝันไปเถอะ! คนอย่างฉันรักใครไม่เป็น…หยุดความคิดของเธอไว้แค่นี้ซะ…แล้วก็ออกไปได้แล้ว…ก่อนที่จะมีใครเข้ามาเห็น” ธามไทพูดบอกไปแล้วก็ไล่เธอออกไปทันที เพราะมันชักจะคุยกันนานเกินไปแล้ว เขากลัวจะมีคนเข้ามาในนี้

“ก็ได้ค่ะ…แต่จำไว้นะคะว่าอยากจะน้ำแตกอีกเมื่อไหร่ พี่ทักมาหาเจด้าได้ตลอด….จุ๊บ…แล้วเจอกันนะคะ” เจนลดาพูดบอกไปแล้วเธอก็เขย่งเท้าขึ้นไปหอมแก้วเขาอย่างรวดเร็ว

จากนั้นเธอก็มองหน้าเขาที่มองเธอมาแบบดุๆ เธอก็ยิ้มตอบเขาก่อนจะทำมือบ้ายบายเขาแล้วเธอก็เดินออกไปอย่างระวังเพราะกลัวคนจะเห็น

“ยัยเด็กบ้า…ฉันจะทำยังไงกับเธอดีนะ…เฮ้อ….” ธามไทพูดบ่นไปขณะที่มองตามร่างบางที่เดินออกไปจนลับตาเขา เขาก็ทำหน้าตึงเครียดขึ้นมาทันทีเลย เพราะถ้าเธอยังรุกเขาอยู่แบบนี้ วันหนึ่งเขาต้องอดใจไม่ไหวฟาดเธอจริงๆแน่ เพราะแค่นี้เขายังห้ามใจไม่ได้เลย ธามไทคิดไปแบบกังวล

หากถ้าเธอไม่ใช่น้องสาวของเพื่อน เขาก็คงไม่ต้องมาคิดมากแบบนี้ คงพาเธอไปถึงไหนต่อไหนกันแล้ว แต่นี่เขาก็ยังเห็นแก่เจไดที่เป็นเพื่อนสนิทของเขา เขาถึงไม่อยากจะยุ่งกับน้องสาวของมัน เพราะเขารู้ดีว่าเขาไม่มีทางหยุดที่น้องสาวของมันได้แน่นอน ดังนั้นต่อจากนี้เขาต้องอยู่ให้ห่างกับเจนลดาซะแล้ว เพราะเธอคือตัวอันตรายสำหรับเขา

“เจด้า นี่แกไปทำอะไรในนั้นตั้งนานหึ…ฉันหัวใจจะวายแล้วนะแก ลุ้นตั้งนานว่าแกจะออกมาเมื่อไหร่น่ะ…แล้วนี่แกเจอพี่ธามเขาไหม…” แบมบี้ที่ดูต้นทางให้เพื่อนนั้นรีบถามไป เมื่อเพื่อนสาวเดินออกมาจากห้องน้ำแล้ว

“แกก็ถามรัวเกินไปละแบมบี้…ฉันเข้าไปแค่แปปเดียวเองแก แกจะลุ้นอะไรยะ ฉันแค่กำลังจีบพี่ธามเขาอยู่ก็แค่นั้นเอง” เจนลดาพูดบอกไปแล้วมองเพื่อนสาวด้วยรอยยิ้ม

“ก็ลุ้นว่าจะมีใครเข้าไปในห้องน้ำไหมไงเล่า ดีนะที่เขาซ้อมกันยังไม่มีใครขึ้นมาน่ะ ไม่งั้นแกซวยแน่ถ้ามีคนไปเจอแกอยู่ในห้องน้ำชายน่ะ พี่เจไดรู้เข้า แกตายแน่เลยเจด้า…แล้วนี่สรุปยังไงยะ ยิ้มมาแบบนี้ แกจีบพี่เขาสำเร็จไหมอ่ะ…” แบมบี้เอ่ยพูดไปก็รีบถามเพื่อนสาวทันที

“จะว่าสำเร็จไหมก็ไม่เชิงอ่ะแก พี่เขายังมีท่าทีปฎิเสธฉันอยู่ แต่ว่าเมื่อกี้ฉันไปอมไอ้นั่นให้พี่เขามาแล้ว…แกคิดว่าไงล่ะ” เจนลดาพูดเม้าท์กับเพื่อนสาวไปแบบไม่ปิดปัง เพราะยังไงเธอก็ต้องปรึกษาเพื่อนเธออยู่แล้ว

“อะไรนะ! นี่แกไปอมอะไรให้เขาเจด้า แกพูดให้มันเคลียร์ๆนะ อย่าทำให้ฉันเข้าใจแกผิดนะเจด้า… ” แบมบี้ทำตาโตแล้วมองเพื่อนสาวอย่างจดจ้องเลย เพราะเธออยากจะได้คำตอบที่ชัดเจนกว่านี้

“แกเบาๆหน่อยสิ จะให้คนเขารู้เรื่องของเราหรือไงหึ…ฉันพูดไม่เคลียร์ตรงไหนล่ะแก ฉันก็บอกว่าฉันไปอมไอ้นั่นของพี่ธามเขามา ฉันหมายถึงนกเขาของเขาไงแก…แกเข้าใจไหม” เจนลดาพูดกระซิบกระซาบไปแบบย้ำให้เพื่อนสาวรับรู้

“คุณพระ! นี่แกไปอมนกเขาของพี่เขาแล้วเหรอ แกข้ามขั้นไปถึงขั้นนั้นแล้วเหรอเนี่ย….” แบมบี้พูดไปแบบไม่อยากจะเชื่อเลย เพราะมันเกินกว่าจะเป็นไปได้มากๆ เนื่องจากธามไทดูไม่ได้สนใจอะไรเพื่อนของเธอเลย แต่ตอนนี้เพื่อนเธอกลับไปทำอะไรๆกับเขาแล้วเนี่ยนะ

“อืม…แตกใส่หน้าฉันมาเต็มๆเลยแก…โคตรใหญ่ โคตรอวบ แล้วก็โคตรๆยาวเลย….ฉันชอบ…ถ้าโดนเข้าไปคงฟินน่าดูเลยอ่ะแก…” เจนลดาพูดบอกไปถึงขนาดท่อนเอ็นของเขาแล้วเธอก็ยิ้มออกมาเมื่อได้นึกถึงขนาดของมันที่เธอได้สัมผัสและลิ้มรสไปเมื่อกี้

แบมบี้ที่กำลังฟังเพื่อนสาวพูดไปแล้วก็ทำหน้าตั้งใจ ก่อนจะเห็นธามไทเดินออกมาแล้วหยุดยืนอยู่ด้านหลังของเพื่อนสาว มันก็ทำให้เธอได้แต่ทำหน้าเกร็งๆออกมาเลย เพราะตอนนี้เพื่อนเธอกำลังพูดถึงเขาแบบเมามันส์เลย

ส่วนธามไทที่เดินออกมาแล้วเขาก็ได้ยินเจนลดากำลังพูดบอกกับเพื่อนของเธอเรื่องขนาดของน้องชายเขาแบบเต็มๆ มันก็ทำให้เขาอายมากที่ถูกเธอเอามาเม้าท์แบบนี้ จนเขานั้นกัดฟันแน่นอย่างข่มความไม่พอใจเอาไว้ในอก ก่อนจะกัดฟันพูดออกไป

“เจด้า….นี่เธอไม่เข้าใจที่ฉันบอกเลยใช่ไหมห้ะ ว่าห้ามเอาเรื่องนี้ไปบอกใครน่ะ…ทำไมเธอยังกล้ามาพูดเรื่องแบบนี้ให้เพื่อนของเธอฟังอีกห้ะ” ธามไทกัดฟันพูดไปแบบเบาๆ เพราะเขาไม่ต้องการให้มีใครรับรู้เรื่องพวกนี้อีก…

เจนลดาได้ยินเสียงนั้นก็ทำหน้าทำตาใส่เพื่อนสาวของเธอทันทีที่ไม่สังสัญญาณบอกเธอเลยว่าเขามา ดูสิ เธอโป๊ะอีกแล้ว..ตายๆ พี่ธามโมโหใส่เธออีกแล้ว…เจนลดาคิดไปแล้วเธอก็มองสบตากับแบมบี้แล้วเพื่อนของเธอก็ยิ้มแห้งส่งมาแล้วก้มหน้าลงทันที จนเธอต้องถอนหายใจแล้วก็หันมาหาธามไทแล้วยิ้มแห้งๆให้เขา

“ก็..ก็เจด้าอยากอวดเพื่อนนิคะว่าของพี่มันใหญ่แล้วก็อวบมากๆเลย….เจด้าขอโทษค่ะ…ต่อไปเจด้าจะไม่พูดให้พี่ได้ยินแล้วค่ะ ” เจนลดาพูดบอกไปตรงๆแล้วก็มองหน้าเขาแล้วยิ้มออกไป ส่วนแบมบี้ก็ถึงกับเอามือกุมขมับเลยทีเดียว เมื่อเพื่อนเธอตอบเขาไปแบบนั้น

ธามไทได้ยินเธอตอบมาแบบนั้นก็ถึงกับไปไม่เป็นเลย เพราะเธอกำลังทำให้เขาอายเพื่อนของเธอ นี่เธอทำไมถึงได้โก๊ะแล้วก็โง่แบบนี้นะ ให้ตายเถอะ เขาจะจัดการยังไงกับเธอดีเนี่ย

“เธอไม่พูดให้ฉันได้ยินแสดงว่าเธอยังจะพูดเรื่องนี้อีกใช่ไหมเจด้า…ฉันเตือนเธอไว้ตรงนี้เลยนะ ถ้าเธอยังพูดเรื่องของฉันอยู่ ฉันจะไปบอกไอ้เจไดว่าเธอน่ะทำอะไรกับฉันบ้าง…เธออยากจะให้พี่เธอรู้ความแรดของเธอไหมล่ะ” ธามไทพูดขู่ออกไป

“ไม่ค่ะ เจด้าไม่อยากให้พี่เจไดรู้ พี่ธามอย่าโกรธเลยนะคะ เจด้าไม่พูดเรื่องเมื่อกี้แล้วค่ะ” เจนลดาทำหน้ามุ้ยใส่เขาแล้วตอบไป

“งั้นก็หุบปากซะ ไม่ต้องเอาเรื่องรูปลักษณ์ของฉันไปพูดบอกใคร…ถ้าฉันได้ยินอีก เรื่องที่เธอทำถึงหูเจไดมันแน่…ส่วนเธอ…” ธามไทพูดไปแบบดุๆอย่างจริงจัง

“แบมไม่พูดค่ะ แบมไม่รู้ ไม่เห็น ไม่ได้ยินอะไรเลยค่ะ” แบมบี้เห็นธามไทหันมาทางเธอแบบนั้นแล้วเธอก็รีบพูดไปทันที

“ดี…ช่วยเตือนเพื่อนของเธอด้วยว่าอย่ามายุ่งกับฉันอีก…ถ้าอยากจะแรดเสียตัวมากนักก็ให้ไปหาผู้ชายคนอื่น…ไม่ใช่ฉัน…” ธามไทพูดจบก็แลสายตามามองเจนลดา จากนั้นเขาก็เดินออกไปทันที เพราะยิ่งอยู่ก็ยิ่งโมโห

“ยัยแบม…พี่เขามาแล้วทำไมแกไม่บอกฉันห้ะ ดูสิ พี่เขาโกรธฉันไปนู้นแล้วเนี่ย…” เจนลดาพูดออกไปแล้วมองตามธามไทไป เมื่อเขาเดินออกไปจากโดมฝึกว่ายน้ำนี้แล้ว

“ฉันจะเอาอะไรมาห้ามแกทันคะ แกเล่นบอกสรรพคุณของพี่เขาไม่หยุดแบบนั้น เฮ้อ…พี่เขาคงอายแหละแก ดูสิ เล่นด่าเราไฟแลบซะขนาดนั้น” แบมบี้พูดออกไปแล้วก็ถอนหายใจออกมา

“ไม่เป็นไร ไว้เจอพี่เขาอีกฉันค่อยขอโทษเขา…ที่แน่ๆฉันต้องหาวิธีเจอพี่เขาอีก…ฉันไปสืบดูตารางซ้อมของพี่เขาก่อน จะได้เข้ามาที่นี่ตอนที่พี่เขามาซ้อม” เจนลดาพูดไปแบบวางแผน

“อืม…เขาพึ่งบอกให้ฉันเตือนแกเองนะ นี่แกยังไม่ท้ออีกเหรอ ดูเหมือนพี่เขาจะไม่ค่อยสนใจแกเท่าไหร่เลยนะ” แบมบี้พูดไป

“จะเอาอะไรมาท้อล่ะแก พี่เขาก็แค่ปากแข็งเท่านั้นแหละ ถ้าเขาไม่ชอบฉันจริงๆ แกคิดว่าเขาจะยอมให้ฉันไปอมให้เขาไหมล่ะ หึ… เขามันก็แค่คนปากแข็งเท่านั้นแหละ” เจนลดาพูดไปแล้วก็ยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์

“ย่ะ…งั้นแกก็รีบทำคะแนนให้ตัวเองล่ะ ไม่ใช่ทำให้ตัวเองเสียคะแนน เพราะพี่เขาก็คนจีบเยอะแยะ แถมยังมาเจออุปสรรคกับความหวงของพี่เจไดอีก … ฉันล่ะเดาไม่ออกเลยว่าแกกับพี่ธามจะได้กันยังไง…เฮ้อ…” แบมบี้พูดไปแบบเดาไม่ออก

“เดี๋ยวแกก็รู้เองแหละน่า…ตอนนี้เราไปเก็บข้อมูลให้อาจารย์กันก่อน เดี๋ยวโดนดีดออกจากโครงการแล้วจะอดอีก…ป่ะ..” เจนลดาพูดไปก็ชวนเพื่อนสาวไปเก็บข้อมูลของนักกีฬาที่เตรียมตัวจะแข่งทีมชาติทันที เพราะนอกจากจะมาจีบธามไทแล้ว เธอยังมีหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบอีก ดังนั้นเธอต้องทำให้ได้เพื่อที่เธอจะได้ไปร่วมทีมดูแลนักกีฬาตอนที่ไปแข่งที่ต่างประเทศ

ด้านธามไทพอออกมาจากตึกชมรมแล้วเขาก็ถอนหายใจออกมาอย่างหนักใจเลยทีเดียว ก่อนจะเดินตรงไปที่รถแล้วอยู่ๆก็มีเสียงเรียกชื่อของเขาดังขึ้น

“ธาม ฝึกซ้อมเสร็จแล้วเหรอ…ทำไมกลับเร็วจัง..” ณิชาเพื่อนรุ่นเดียวกันของธามไทเดินเข้ามาพร้อมกับเอ่ยถามเขาอย่างอยากรู้ เพราะเธอพึ่งจะมาเองแต่เขาจะกลับแล้วเหรอ

“อืม วันนี้แค่มาวอมร่างกายเบาๆก่อนน่ะ แล้วนี่ณิชามาทำอะไรที่นี่…” ธามไทถามไปแบบสงสัยว่าเธอมาทำอะไร

“อ่อ พอดีเรามาเรียนว่ายน้ำน่ะ เราว่ายน้ำไม่เป็นก็เลยคิดว่าเราควรจะมาเรียนไว้น่ะ ว่าจะให้ธามช่วยสอนเราหน่อยน่ะ…ได้ไหม” ณิชาเอ่ยถามออกไปแล้วก็มองเขาด้วยรอยยิ้ม

“เราสอนใครว่ายน้ำไม่เป็นหรอก เราไม่ได้ใจเย็นขนาดนั้น อีกอย่างช่วงนี้เราก็มีซ้อมเพื่อนเตรียมแข่งด้วย ถ้าณิชาอยากจะเรียนจริงๆก็ลองไปติดต่อข้างในละกัน มีคนสอนว่ายน้ำอยู่” ธามไทพูดบอกไปแบบปฎิเสธ เพราะเวลาซ้อมเขาแทบจะไม่มีเลย แล้วเขาจะไปเอาเวลาที่ไหนมาสอนเธอได้

“อ่อ…เราเข้าใจ…แล้วไว้เรามาสมัครวันหลังก็ได้…งั้นวันนี้เราขอกลับกับธามได้ไหม…ธามจะกลับบ้านแล้วไม่ใช่เหรอ…” ณิชาพูดไปก็เอ่ยถามเขาทันที

“ณิชาเอารถมาไม่ใช่เหรอ จะกลับกับเราทำไม…” ธามไทถามไป เพราะเขาเห็นรถเธอจอดอยู่ไม่ไกลจากตรงนี้เลย

“รถของเราเสียน่ะ…วานธามไปส่งเราหน่อยได้ไหม…” ณิชาเอ่ยถามออกไปแล้วก็มองเขาอย่างอ่อนโยน

“เฮ้อ…อือ….งั้นก็ขึ้นรถสิ เดี๋ยวเราจะไปส่ง…” ธามไทพูดบอกไปแบบยอมๆ เพราะณิชาก็เป็นเพื่อนของเขา เธอพูดมาขนาดนี้จะให้เขาใจร้ายไม่ช่วยเหลือเธอได้ยังไง ถึงแม้ว่ามันจะเป็นเรื่องจริงหรือไม่จริงก็ตาม เขาก็สมควรที่จะตอบรับเธอ

“ขอบคุณนะ ธามใจดีกับเราตลอดเลย…ป่ะ ไปกันเถอะ” ณิชาพูดบอกไปแบบดีใจที่เขาตอบรับที่จะไปส่งเธอแล้ว เธอก็ยิ้มออกมาหน้าบานเลย

จากนั้นณิชาก็นั่งรถออกไปกับธามไทอย่างสมใจ เพราะตอนนี้เธอควรจะเริ่มทำให้เขาเห็นได้แล้วว่าเธอชอบเขา และเธอไม่อยากจะเป็นแค่เพื่อนของเขาอีกแล้ว ต่อให้จะมีศัตรูอีกกี่คน เธอก็จะฝ่าฟันเพื่อให้ได้เขามาให้ได้…

ด้านเจด้าและแบมบี้ที่ทำการบันทึกข้อมูลของนักกีฬาว่ายน้ำอยู่นั้นก็โดนพวกหนุ่มๆรุ่นพี่นั้นขายขนมจีบให้ โดยเฉพาะแบมบี้ที่จะโดนหนักกว่าเจนลดา เพราะเจนลดายังแต่งตัวเป็นสาวเนิร์ดอยู่ทำให้ไม่ค่อยได้รับความสนใจเท่าไหร่ ต่างจากแบมบี้ที่สวยสับมาจนหนุ่มๆนั้นเข้ามาให้เธอทำข้อมูลกันจนต้องต่อแถวเลย

“นี่พวกนายมาเข้าคิวต่อแถวทำไมหึ ที่น้องสาวฉันทำไมไม่ไปกรอกข้อมูลกันวะ จะมารอให้เสียเวลาทำไมกัน…” เจไดเอ่ยถามออกไป เมื่อเขาขึ้นมาจากสระเพื่อพัก แล้วเขาก็เห็นเพื่อนๆและรุ่นนี้นั้นมายืนเข้าแถวตรงหน้าแบมบี้ ส่วนตรงหน้าของน้องสาวเขามีแค่คนเดียวเอง

“ก็พวกผมอยากจะกรอกข้อมูลกับน้องแบมเขานิครับพี่…ไปกรอกกับน้องสาวพี่ พี่ก็หวงอ่ะ…” รุ่นน้องที่ยืนรอคิวอยู่ตอบไป เพราะน้องที่มาเก็บข้อมูลของพวกนั้นเขานั้นน่ารักขนาดนี้ จะให้พลาดได้ยังไงล่ะ

“ไอ้พวกหน้าหม้อ…ไม่ใช่แค่น้องสาวที่ฉันหวงนะโว้ย แต่เพื่อนน้องสาวฉันก็หวงโว้ย…พวกแกอย่าได้คิดเชียวนะ” เจไดพูดบอกไปแล้วเขาก็ชี้หน้าแล้วทำหน้าดุๆออกไป จนพวกรุ่นนี้ที่มายืนรอนั้นพากันยิ้มแห้งๆเลยทีเดียว

“พี่เจไดคะ หวงแค่เจด้าก็พอแล้วล่ะค่ะ แบมยังอยากมีแฟนนะคะ…” แบมบี้พูดบอกไปแล้วเงยหน้ามองเขาด้วยรอยยิ้ม

“ฮ่าๆ เห็นไหมครับพี่ น้องเขาอยากมีแฟน เพราะฉะนั้นพี่อย่าหวงน้องเขาเลยครับ หวงแค่น้องสาวของพี่ก็พอแล้ว…” รุ่นน้องอีกคนพูดไปก็หัวเราะออกมาอย่างขำๆ

“มีแฟนน่ะมีได้ แต่ต้องไปใช่ไอ้พวกนี้…จำหน้าพวกมันทุกคนไว้ให้ดีล่ะ ไอ้พวกนี้น่ะมันหน้าหม้อ ชอบจีบสาวไปเรื่อย ถ้าเราคิดจะมีแฟนอ่ะนะ ไปหาคนที่มันดีๆนู้น ไม่ใช่ไอ้พวกนี้…” เจไดพูดไปแล้วมองแบมบี้แบบดุๆ เขาอุตส่าห์เป็นเธอไม่อยากให้โดนใครหลอก แต่เธอกลับไม่อยากจะรับความหวังดีจากเขาเลย

“โอเคๆค่ะ…แบมเข้าใจแล้วค่ะ” แบมบี้พูดตอบไปแล้วมองหน้าเขา เพราะเขาเองก็ไม่ใช่คนดีเหมือนกันแหละ เจ้าชู้แล้วก็ชอบฟันสาวๆไปทั่วนั่นแหละ

“อืม…เข้าใจก็ดีแล้ว … แล้วนี่พวกนายมีใครเห็นไอ้ธามมันบ้าง มันหายไปไหนแล้ว ไม่เห็นมันลงไปฝึกเลย” เจไดเห็นเธอตอบมาแบบนั้นก็เอ่ยถามหาเพื่อนของเขาทันที

“โห่พี่ พี่ธามเขาเอาสาวขึ้นรถพากันออกไปแล้ว…พี่ไม่ต้องไปห่วงพี่ธามเขาหรอก ป่านนี้เขาก็คงจะถึงสวรรค์ชั้นเจ็ดแล้วล่ะมั้ง…ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นสาวคณะของพี่นะครับ…ผมเห็นเขาใส่เสื้อรุ่นพี่มา” รุ่นน้องคนหนึ่งตอบไป เพราะเห็นธามไทพาสาวสวยขึ้นรถไป

เจนลดาที่นั่งกรอกข้อมูลอยู่เงียบๆนั้นหยุดมือที่กำลังเขียนทันที ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองรุ่นพี่ที่พูดออกมา แล้วเธอก็คิดในใจเลยว่าธามไทนี่โคตรร้ายเลย นี่ขนาดเธอพึ่งทำให้เขาน้ำแตกไปนะ เขายังจะพาสาวไปเอาต่อได้อีก โคตรร้ายเลย

“วันนี้พอแค่นี้ก่อนนะคะ เดี๋ยวเจด้ากับแบมบี้ค่อยมากรอกข้อมูลของพี่ๆใหม่นะคะ…เราสองคนมีธุระต่อน่ะค่ะ ยัยแบมไปกันเถอะแก…” เจนลดาพูดบอกไปเพราะเธอไม่มีอารมณ์จะทำต่อแล้ว

“จะไปไหนกัน…” เจไดเอ่ยถามน้องสาวไปแล้วมองแบบจดจ้อง

“เย็นนี้เราสองคนมีนัดจะไปเที่ยวกันค่ะ ก็ต้องกลับไปนอนพักผ่อนเอาแรงน่ะสิคะ…อ่อ แล้วคืนนี้ธิชานอนกับแบมนะคะ ไม่กลับบ้าน…จำได้ใช่ไหมคะว่าเราตกลงกันว่ายังไง…” เจนลดาพูดบอกพี่ชายไป เพราะเรื่องนี้เธอขออนุญาตไปหลายวันแล้ว

“อืม จำได้…ดูแลตัวเองกันดีๆล่ะ เราก็ทำตามที่สัญญากับพี่ไว้ให้ได้ก็แล้วกัน ถ้าเมาก็โทรมาหาพี่ พี่จะไปรับกลับ ห้ามไปกับผู้ชาย เข้าใจไหม……” เจไดพูดบอกไป เพราะถึงเขาจะหวงน้องสาวยังไง เขาก็ยังให้พื้นที่ความเป็นส่วนตัวกับน้องสาวให้ได้ใช้ชีวิตวัยรุ่นตามวัย ซึ่งเขาก็ไม่เคยไปก้าวก่าย

“เข้าใจแล้วค่ะ…” เจนลดาตอบไปแบบเข้าใจ เพราะพี่ชายเธอก็บอกแบบนี้ทุกครั้งที่เธอไปเที่ยวเลย จนตอนนี้เธอจำได้ขึ้นใจเลย แต่มันก็ไม่มีครั้งไหนที่เธอจะเมาจนไม่มีสติเลย เพราะเธอดื่มค่อนข้างคอแข็งเลย วันนี้ขอไปดื่มย้อมใจกับความใจร้ายของไอ้พี่ธามหน่อยเถอะ