“พี่คิมอย่าทำหน้าบึ้งแบบนั้นสิคะ พี่เจไดเขาแค่พูดแซวเล่นๆน่ะค่ะ พี่คิมอย่าไปสนใจเขาเลยค่ะ” แบมบี้เห็นเขาทำหน้าบึ้งก็พูดบอกไป
“แต่พี่ไม่ชอบเลย....ต่อให้พี่จะอายุเยอะกว่าเรายังไง พี่ก็ไม่ได้ดูแก่เกินไปสำหรับเราสักหน่อย ห่างกันแค่สิบกว่าปีเอง มันจะแซวอะไรนักหนา” คิมพูดบ่นไปแบบนอยๆ
“อย่าอารมณ์เสียไปเลยค่ะ...สำหรับแบมพี่คิมไม่ได้แก่เลยสักนิดเดียว กลับกัน พี่ยังแข็งแรงแล้วก็เอามันส์ยิ่งกว่าหนุ่มๆบางคนซะอีกค่ะ...อย่าสนใจเลยนะคะ เราทานข้าวกันต่อเถอะค่ะ แล้วเดี๋ยวเราก็กลับห้องกัน แบมจะทำให้พี่คิมอารมณ์ดีเองค่ะ...” แบมบี้พูดอ้อนเขาไปอย่างเอาใจ
“เราจะทำยังไงหึ...” คิมได้ยินแบบนั้นก็เอ่ยถามออกไป แล้วก็มองเธอแบบจดจ้องอย่างเดาได้ว่าเธอคิดอะไรอยู่ในหัวตอนนี้
“พี่คิมก็น่าจะเข้าใจความหมายที่แบมพูดนะคะ ผู้หญิงชวนเข้าห้องแล้วมันมีเหตุผลอื่นอีกเหรอคะ” แบมบี้พูดตอบเขาไปด้วยรอยยิ้มกวนๆ
“อืม....งั้นก็รีบกิน
