ห้านาทีผ่านไป...
“อ่ะ พี่ทำแผลให้เสร็จแล้ว ต่อไปเวลามีเรื่องกันแบบนี้ เราอย่าเข้ามายุ่งอีกนะ เดี๋ยวจะเจ็บตัวแบบนี้อีก” ธามไทก็ทำแผลให้เจนลดาไปอย่างเบามือ จนเวลาผ่านไปเขาก็แผลให้เธอจนเสร็จ เขาก็ยิ้มอ่อนให้เธอไปพร้อมกับพูดเตือนเธออย่างเป็นห่วง
“ค่ะพี่ธาม...มาค่ะ เดี๋ยวเจด้าทำแผลให้พี่ธามบ้าง ดูสิคะ พี่เจไดตีจนเลือดออกเลยเนี่ย คนอะไรก็ไม่รู้ใจร้ายจริงๆ กับเพื่อนก็ยังจะรุนแรงแบบนี้...ชิ..” เจนลดาพูดไปก็หันสายตาแลมองพี่ชายไปแบบน้อยใจ
“อย่ามามองค้อนใส่พี่แบบนั้นนะเจด้า ถ้าเราไม่ไปคบกับมันลับหลังพี่ พี่จะต่อยมันหน้ายับแบบนี้ไหมห้ะ...เพื่อนก็เพื่อนเถอะ..พี่ไม่สน....ใครบอกให้มันมายุ่งกับเราล่ะ...” เจไดพูดดุน้องสาวไป
“ค่ะๆ....”เจนลดาตอบไปแบบประชดๆ แล้วมองบนใส่พี่ชายไป ก่อนจะหันมาทำแผลที่หน้าของธามไทอย่างเบามือ
“อื้อ....เบาหน่อยเจด้า มันแสบ....” ธามไทบอกไปก็จับมือของเจนลดาไว้ เพราะเขาแสบรอยแผลที
