สะดุ้งตื่นอีกทีเมื่อเสียงเรียกเข้าโทรศัพท์กรีดร้อง คนหลับข้าง ๆ งัวเงียครางเสียงต่ำในลำคอ แขนใหญ่คว้าสะเปะสะปะไปทั่ว พอเจอเอวฉันก็ดึงเข้าหาจนก้นชิดกับความอุ่นร้อนตรงกลางกาย ใบหน้าคมฝังมาที่ซอกคอ สูดกลิ่นจากตัวฉันแล้วนิ่งไป
“คะ คุณบีสต์คะ ไวต์ต้องรับโทรศัพท์” เสียงสั่นเครือบอกไป ทว่าคนตัวใหญ่ยังนิ่ง เป่าลมหายใจร้อน ๆ ใส่คอฉันไม่หยุด ทำฉันหายใจสะดุดไปหลายรอบ “คุณบีสต์…”
“ก็รับสิ”
“แต่ว่า” กลัวจะรบกวนเขา อย่างน้อยให้ฉันไปคุยที่อื่นคงดีกว่า
ใบหน้าคมละจากผิวกาย เขาชะโงกหน้าขึ้นมองเสี้ยวหน้าด้านข้างฉัน คิ้วหนาขมวดเข้าหากันแน่น สายตาที่ส่งมาทำเหมือนกำลังจับผิดกันก็ไม่ปาน
“ไอ้กันต์อะไรนั่นโทรมาเหรอ ทำไมทำท่าเหมือนไม่อยากให้ผมรู้”
ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าใครโทร. เข้ามา แล้วคุณกันต์ไม่มีเบอร์ฉันด้วย ไม่ใช่เขาแน่นอนร้อยเปอร์เซ็นต์!
“ไม่ทราบค่ะ ไวต์แค่ไม่อยากรบกวนเวลานอนของคุณ”
เสียงโทรศัพท์เ
