คิดผิดจริง ๆ ไม่ยอมปฏิเสธการมาเดินเล่นครั้งนี้ด้วยกันสามคน เพราะฉันเปรียบเสมือนก้างชิ้นโต ๆ คอยทิ่มตำ คอยขัดขวางความสุขระหว่างพวกเขาตลอดเวลา ทุกครั้งที่ขยับ พี่บลูมักจะมองมาด้วยสายตาแปลก ๆ แล้วชอบทำยึกยักเหมือนเกรงใจ จนเวลาผ่านไปพักใหญ่ ๆ เธอถึงได้เริ่มผ่อนคลายลง และเริ่มไม่สนใจฉันอีกต่อไป
“ชุดนี้เข้ากับบลูไหมพี่ว่า” ไม่ถามฉัน แต่กลับถามผู้ชายเพียงคนเดียวในกลุ่ม พี่บลูเอาชุดเดรสสีดำมาเทียบตัว หมุนซ้ายขวาไปมาหน้ากระจก
“เราใส่อะไรก็สวยหมดแหละ แต่พี่ว่าถ้าเป็นตัวนั้นน่าจะดีกว่านะ กระโปรงสั้นจะทำให้ขาเราดูยาวขึ้น” คุณบีสต์พูดพลางชี้ไปยังอีกตัวตรงไม้แขวน ก่อนพนักงานบริการจะไปหยิบตัวนั้นมาให้พี่บลูดู
“แต่บลูชอบกระโปรงยาวมากกว่านะ ที่นั่นอากาศเย็นด้วย ใส่สั้น ๆ ได้ขาสั่นกันพอดี”
“ก็แล้วแต่ พี่แค่ออกความเห็น” คุณบีสต์ไหวไหล่เล็กน้อยทำเป็นไม่ใส่ใจมากนัก
“ถ้าอย่างนั้นบลูลองสองตัวเลยละกัน” เ
