เสียงเคาะกระจกทำฉันสะดุ้งรีบเด้งตัวจากคุณบีสต์ เขาครางในลำคอด้วยความโมโห ตวัดสายตาวาววับไปยังต้นเหตุ แล้วลดกระจกลงมองคนที่เข้ามาขัดจังหวะเราอย่างอาฆาตแค้น
“เสือก!”
เป็นฉันคงหน้าเจื่อนไปแล้ว คำแรกที่ทักทายดันกลายเป็นคำด่าเสียนี่
“นี่บ้าน ไม่ใช่ม่านรูด ไปทำที่อื่น!” ทว่าคนตอบกลับเหมือนจะไม่ได้รู้สึกสะดุ้งสะเทือนอะไร ทั้งยังโน้มตัวลงมาใช้แขนเกาะขอบหน้าต่างมองฉันแล้วยิ้มจนตาหยี “สวัสดี ผมชื่อแพท เป็นพี่ชายของพริชช์”
เขาเป็นชายหนุ่มรูปร่างหน้าตาคล้ายกับคุณบีสต์ ตัวคล้ำกว่าเล็กน้อย ใบหน้าออกทางเอเชีย มีสีผมและสีตาเข้มกว่า แต่ถึงอย่างนั้น ทั้งสองยังคงมีส่วนที่เหมือนกันบ้าง โดยเฉพาะแววตาลุ่มลึกนั่น แม้ของคุณบีสต์จะดูน่ากลัวกว่าก็เถอะ
“สวัสดีค่ะ” ยกมือไหว้เขาพร้อมยิ้มกว้างกลับไป แม้ในใจตอนนี้จะอายแสนอายที่ถูกเห็นว่าโดนทำอะไรเมื่อนาทีก่อน
“น่ารักดี ผมโสดอยู่นะถ้าสน…เฮ้ย! โอ๊ย!” ยังพูดไม่จบดีคุ
