“แฮ่ก แฮ่ก วู้!”
เสียงตะโกนลั่นคลอกับเสียงหอบหายใจหนักหน่วงจากนายแพทย์หนุ่มดังขึ้นไม่หยุดตลอดห้านาทีหลังจากผมลากมันออกจากห้องแคบ ๆ มาตีสควอชเกือบชั่วโมง
“เหนื่อยโว้ย เหนื่อยฉิบหาย!” ปากนั้นยังบ่นไม่หยุด ทั้งที่ผมให้พักนานแล้วแท้ ๆ ไม่รู้จะอ่อนแออะไรขนาดนั้น
“อ่อนหัด อย่างนี้ยังเสนอหน้าไปจีบคุณมีน”
“จีบสาวไม่จำเป็นต้องใช้กำลัง” เบสท์ยกนิ้วมือสั่น ๆ จิ้มที่ขมับตัวเอง “เขาใช้นี่ต่างหาก”
“ด้วยการขอเขาไปนอนด้วยตั้งแต่เดตแรก?”
ได้ยินดังนั้นจิตแพทย์หนุ่มถึงกับทำหน้าเลิ่กลั่กไปไม่เป็น
ผมรู้ว่าไอ้เบสท์มันจีบหญิงไม่เป็น แล้วก็รู้ด้วยว่าความคิดมันประหลาดถึงขนาดชวนสาวนอนด้วยทั้งที่เพิ่งจบเดตแรกไป ยังดีว่าเขามีใจให้ ไม่อย่างนั้นคงได้รอยห้านิ้วเต็มสองแก้มกลับบ้านไปแล้ว
“ก็ยังดีกว่าเก็บสาวสวยไว้ข้างกายเพื่อใช้ทำงานประหลาด ๆ ล่ะวะ” คำพูดนั้นเหน็บแนมอย่างตั้งใจ “ถามจริง มึงไม่หวั่นไหวกับน้องไวต์บ้า
