ค่ำคืนที่แสนสุขเมื่อคืน ทำให้สกาวเดือนเผลอยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว แม้จะรู้ว่าลมทะเลไม่ได้คิดอะไรกับตนเอง เขาแค่ต้องการปลดปล่อยตามประสาผู้ชายเท่านั้น แต่หัวใจไม่รักดีก็ยังคงโหยหาเสมอ
“หนูเดือน ป้ารบกวนไปซื้อปลาที่ตลาดให้หน่อยได้ไหมจ๊ะ”
เสียงเรียกของแม่บ้านวัยกลางคน ทำให้สกาวเดือนตื่นจากภวังค์หวานได้ชั่วคราว
“ดะ ได้ค่ะป้านิ่ม”
“งั้นป้ารบกวนหน่อยนะหนูเดือน”
“ไม่รบกวนหรอกจ้ะป้า เดี๋ยวเดือนรีบไปซื้อให้นะคะ”
หลังจากรับรายละเอียดจากแม่บ้านมาแล้ว สกาวเดือนก็เดินออกมานอกบ้าน
“คุณเดือนจะไปไหนเหรอครับ” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเอ่ยถาม
“เดือนจะไปตลาดน่ะค่ะ”
“แล้วทำไมไม่ให้คนขับรถไปส่งล่ะครับ ผมไปเรียกให้ไหมครับ”
“ไม่เป็นไรค่ะ ตลาดสดปากซอยเองค่ะ ใกล้ๆ แค่นี้เอง เดือนว่าจะเดินไปน่ะค่ะ”
“แต่แดดมันร้อนนะครับคุณเดือน”
“เดือนพกร่มมาด้วยค่ะ ขอบคุณนะคะลุง”
สกาวเดือนกล่าวขอบคุณ ก่อนจะเดินไปตามไห
