“ฉันจ่ายเงินกับแหวนไปเยอะ เธอต้องชดใช้ให้ฉันมากกว่าทุกครั้งนะสกาวเดือน”
ชายหนุ่มเดินมาหยุดที่หน้าห้องพักของหญิงสาว และก็ยกมือขึ้นทุบสองครั้ง
เงียบ...
เขาทุบประตูซ้ำอีก แต่ก็ยังมีแต่ความเงียบเท่านั้นที่เต้นอยู่รอบตัว
“ทำไมไม่เปิดประตูล่ะสกาวเดือน”
เจ้าหล่อนยังไม่ตอบกลับมาอีก เขาจึงจับลูกบิดและก็พบว่าไม่ได้ล็อก
รอยยิ้มบางๆ แต้มมุมปาก
“ไม่ได้ล็อกประตูเสียด้วย คงกำลังรอฉันอยู่สินะ”
แล้วชายหนุ่มก็ดันประตูห้องให้เปิดออก ก่อนจะก้าวเข้าไปภายใน
ว่างเปล่า...!
ลมทะเลรู้สึกถึงความผิดปกติเล็กๆ
“สกาวเดือน อยู่ไหนน่ะ”
เขาตะโกนเรียกหล่อน แต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับมา
“ยังไม่ได้เข้าห้องหรอกเหรอ”
เมื่อคิดว่าหญิงสาวไม่ได้อยู่ภายในห้องนอน จึงรีบเดินออกไป
เขาเดินตามหาหล่อนทั่วทั้งบ้านก็หาไม่เจอ จนเข้ามาในห้องโถงอีกครั้ง บิดาของเขายังคงนั่งอยู่ที่เดิม
“คุณพ่อเห็นสกาวเดือนไหมครับ”
พิษณุช้อนตาขึ้นสบป
