เขากดแช่ลำเอ็นเอาไว้ในร่องสาว ไม่ได้ขยับ และไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรง เพราะเกรงว่าสาวน้อยจะเจ็บมากขึ้น
“ฉัน... ขอโทษ... ฉันบ้า... บ้าระห่ำเกินไป โอ้วววว”
แม้จะรู้สึกผิดแค่ไหน แต่ความเสียวที่ได้รับจากกลีบเนื้อนุ่มก็ยังคงทำให้เขาหลุดเสียงครางออกมาจนได้
เขาก้มลงจูบน้ำตาให้กับหญิงสาวอย่างอ่อนโยน พลางพร่ำพูดด้วยความละอายใจ
“ฉันขอโทษ... ขอโทษจริงๆ สกาวเดือน...”
ดวงตากลมโตของสกาวเดือนเต็มไปด้วยหยาดน้ำตา กลีบปากนุ่มของหล่อนสั่นระริกด้วยความหวาดกลัว
“ฉัน... ไม่ควรเข้าไปแรงแบบนั้น... ฉันขอโทษ”
แต่เขาก็พยายามแล้ว พยายามที่จะควบคุมตัวเอง แต่สกาวเดือนน่ารักเกินไป หล่อนน่าปรารถนาจนเขาควบคุมความหื่นกระหายเข้าไว้ไมได้
“ยกโทษให้ฉันนะ...”
เขาจูบซับน้ำตาให้หล่อนอีกครั้ง ก่อนจะเลื่อนปากลงมาจูบปากจิ้มลิ้มแผ่วเบา
“ฉันขอโทษ... สกาวเดือน...”
“เดือน... เจ็บค่ะ...”
หล่อนพึมพำเสียงสะอื้น ก่อนจะถูกฝ่ามือใหญ
