ใช่ หลังบานประตูว่างเปล่า ไม่มีใครสักคน หรือว่าหล่อนหูฝาดไปเองนะ
ในขณะที่กำลังจะดึงประตูห้องปิด ใครบางคนก็ปรากฏตัวขึ้นกะทันหัน และแทรกตัวเข้ามาอย่างรวดเร็ว
“อ๊ะ... คุณลม!”
หล่อนเบิกตากว้าง และรีบถอยหลังหนีลนลาน ในขณะที่เขาดันบานประตูปิด และล็อกกลอนอย่างแน่นหนา จากนั้นก็ย่างสามขุมเข้ามาหา
“คุณ... ลม... มีอะไรจะใช้เดือนเหรอคะ...”
หล่อนกลั้นใจถามตะกุกตะกักออกไปอย่างยากลำบาก
“ก็มีนะ”
ทำไมเขาจะต้องอมยิ้มแบบนั้นด้วยล่ะ แล้วดูสายตาคมๆ ที่จ้องมาสิ มองมาราวกับจะกินหล่อนเข้าไปทั้งตัว
สายตาแบบนี้ไง ที่ลมทะเลใช้มองหล่อนตอนที่กำลังสอดใส่เร่าร้อนเมื่อคืน
เมื่อความวาบหวามหลอกหลอนในหัว ทำให้ไม่สามารถควบคุมสีของสองแก้มได้ ตอนนี้มันทั้งเห่อร้อนและแดงจัด จนลมทะเลสังเกตเห็นชัดเจน
“คุณลม... อย่า... เข้ามา... ใกล้นักสิคะ...”
“ทำไมล่ะ”
แล้วเขาก็ก้าวอีกเพิ่งหนึ่งก้าว ก็สามารถรวบเอวคอดกิ่วเข้าไปกอดได้
