“เปล่าซะหน่อย ฉันกำลังนอนดูพระอาทิตย์ตกดินอยู่บนเนินเขาอย่างฟิน ๆ เลยล่ะ ตรงนั้นห่างจากป่าหลังกำแพงตั้งเยอะ ฉันไม่ได้อยู่ใกล้เขตหวงห้ามแน่นอน เรื่องนี้ฉันไม่ผิด คุณทิงเกอร์ต่างหากที่หาเรื่องฉันก่อน” นันทร์เนตรยกสองมือขึ้นกุมขมับ “ถ้ากระเป๋าของแกไปอยู่ในมือของคุณอาคิรา คุณอาคิราไม่มีวันเชื่อแน่ว่าแกไม่ได้ฝาฝืนคำสั่ง กระเป๋าของแกเป็นหลักฐานชิ้นดีเลยว่าแกทำผิดกฎ พรุ่งนี้แกอาจจะต้องไปจากที่นี่” “แต่มันไม่ใช่ความผิดของฉัน” “แล้วแกมีหลักฐานเหรอ” “เจ้าทิงเกอร์รู้ดี” “แต่มันคงเป็นพยานให้แกไม่ได้” “แล้วฉันต้องทำไง หรือฉันจะเข้าไปขอพบเขาที่คฤหาสน์ แล้วเล่าเหตุการณ์ให้เขาฟัง แล้วขอเขา...” “เลิกฝันไปเลย เขาคงอนุญาตให้แกเข้าไปพบหรอก แกเป็นใคร ขนาดพ่อฉันกว่าจะเข้าไปพบได้แต่ละครั้ง ต้องผ่านขั้นตอนตั้งเยอะแยะ” “แล้วจะมีใครช่วยฉันได้เนี่ย” “เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน ฉันจะลองปรึกษากับคุณอรรณพเลขาดู ว่าจ