พอเดินออกมาถึงหน้าบริษัท หล่อนก็เห็นรถลีมูซีนสีดำสนิทคันโตจอดรออยู่ คีธลากหล่อนตรงไปยังรถคันนั้นทันที
“ปล่อยฉันซะที นี่อย่าลากกันอย่างนี้ได้ไหม ฉันเดินตามคุณไม่ทัน” หญิงสาวที่ถูกลากจนสาวเท้าแทบไม่ทัน หวิดจะล้มหลายรอบแล้วก็ได้แต่ร้องบอกอย่างหมดความอดทน ทว่าคีธกลับหันมาตวาดหล่อนลั่น ไม่เหลือรอยยิ้มจอมปลอมบนใบหน้าหล่อเหลานั้นอีกต่อไป
“เงียบซะ! อย่าทำให้ฉันโมโหไปมากกว่านี้!”
“แต่คุณไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้!”
การะบุหนิงตอบโต้เสียงดัง เป็นจังหวะเดียวกับที่คีธกระชากประตูรถเปิดแล้วยัดหล่อนเข้าไปในรถแรงๆ หญิงสาวร้องเสียงดังด้วยความเจ็บ แต่นอกจากคีธจะไม่สนใจ ยังหันมาตวาดใส่หล่อนอีกครั้ง “เงียบ!”
เขาก้ามตามขึ้นมาภายในรถ แล้วรถก็ค่อยๆ เคลื่อนไปสู่ท้องถนนอีกครั้ง
“ไม่” การะบุหนิงเถียงกลับอย่างไม่ยอมแพ้ ความโกรธทำให้หล่อนลืมความกลัว และกล้าที่จะเถียงกับคีธอย่างลืมตัว “เราต้องคุยกันให้รู้เรื่องก่อน”
“น
