เช้าวันต่อมา
การะบุหนิงค่อยๆ ปรือตาขึ้นมาช้าๆ หล่อนกะพริบตาถี่ๆ เรียกสติของตนเองกลับมา แต่วินาทีต่อมาหล่อนก็รู้สึกๆ มีอะไรบางอย่างตรงช่วงเอว จึงใช้มือของตนเองค่อยๆ แตะเจ้าสิ่งนั้นก็พบว่าเป็นท่อนแขนแกร่งของคีธนั่นเอง และเพียงแค่คิดถึงคีธเท่านั้นการะบุหนิงก็รู้สึกว่าใบหน้าของหล่อนร้อนผ่าว
เมื่อค่ำคืนที่ผ่านมา คีธได้สั่งสอนและลงโทษให้หล่อนได้รู้ว่าตนเองควรเชื่อฟังเขาด้วยบทลงโทษแสนหวาน แม้การะบุหนิงจะพยายามต่อต้าน...แต่น่าแปลกที่หล่อนกลับไม่สามารถต้านทานได้เลย เมื่อคืนนี้
คีธเหมือนไฟที่แผดเผาให้หล่อนอ่อนระทวยและหลอมละลายไปกับสัมผัสของเขา บทลงโทษของคีธทั้งชวนให้รู้สึกวาบหวามและเคลิบเคลิ้ม แต่ทุกสัมผัสก็เน้นย้ำชัด ตีตราไปทั่วทั้งเรือนร่างของหล่อน บอกให้หล่อนรู้ว่าหล่อนคือคนของเขา...เป็นคนของเขาแต่เพียงผู้เดียว
แต่สิ่งที่น่าละอายที่สุดที่การะบุหนิงจำต้องยอมรับกับตัวเองอย่างจำใจก็คือหล่อนกลับไ
