“เขารักมัน...ทั้งๆ ที่ปากบอกว่าเกลียด แต่เขาก็ยังรักมัน และแม่ไม่อยากให้ธิปวางใจว่าสมบัติที่ควรจะเป็นของธิปจะเป็นของมันด้วย” หล่อนเอ่ยกับบุตรชายเสียงเข้ม
“แต่ว่าตอนนี้มันแต่งงานกับพวกพีระนันท์ไปแล้วนี่ครับ” ชายหนุ่มแย้ง “ผมว่าคุณพ่อน่าจะโกรธมากพอจะตัดมันได้”
รู้ๆ กันอยู่ว่าคีรีบิดาของเขาไม่ชอบพวกพีระนันท์มาแต่ไหนแต่ไร อีกอย่างท่านก็คงจะไม่ลำเอียงถึงขนาดยกทุกอย่างให้คีธหมดอยู่แล้ว...ในส่วนตรงนี้มารดาของเขาก็หวาดระแวงเกินไป โดยส่วนตัวเขาไม่ชอบ
คีธแต่ก็ใช่ว่าจะตามืดบอดที่จะหลับหูหลับตามองว่าบิดาอยุติธรรมกับตนเอง
“ยัง...ตอนนี้ยังไม่ได้แต่ง” คุณหญิงแย้งบุตรชาย “ฉะนั้นเราจะประมาทไม่ได้ แล้วแม่ว่าไม่ว่ายังไงพ่อของธิปต้องหาทางแยกสองคนนั้นออกมาให้ได้” หล่อนเอ่ยสำทับ อย่างไรเสียก็คิดว่าหล่อนจะต้องอยู่บนความไม่ประมาทจะดีกว่า คิดเผื่อไว้ก็ดีกว่าไม่คิดอะไรแล้วสุดท้ายสิ่งที่ควรเป็นของคณาธิปก็จะหลุดล
