วันต่อมาคีธสะดุ้งตื่นแต่เช้าทั้งๆ ที่เพิ่งเคลิ้มหลับไปได้
นิดหน่อย สิ่งแรกที่ชายหนุ่มมองก็คือการะบุหนิงที่ยังคงไม่ฟื้น คีธถอน
ใจยาวก่อนจะสะบัดศีรษะแรงๆ อยู่สองสามครั้งไล่ความง่วงงุน สุดท้ายจึงเข้าไปล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำ
พอออกมาอีกที เขาก็พบว่าตอนนี้บิดาของตนเองได้เข้ามาอยู่ภายในห้องพักพิเศษนี้เรียบร้อยแล้วพร้อมกับคุณหญิงวิมาดาคู่ชีวิต
“แม่หนูดอกแก้วเป็นยังไงบ้างคีรินทร์”
คีรีถามขึ้น เขายังคงเรียกคีธว่าคีรินทร์ไม่เปลี่ยนแปลง และตอนนี้คีธก็เลิกที่จะใส่ใจแล้วว่าอีกฝ่ายจะเรียกเขาว่าอะไร
“คุณคีรี...คุณหญิงวิมาดา”
คีธได้แต่เรียกผู้มาใหม่เท่านั้น ค่อนข้างแปลกใจและรู้สึกประดักประเดิดชอบกลที่เห็นคีรีอยู่ที่นี่
ถึงเขาจะรู้ความจริงหมดแล้ว และทัศนคติด้านลบที่มีต่อผู้เป็นพ่อก็ดีขึ้นมาก พร้อมกับที่รู้ว่าอย่างไรก็ไม่ใช่ความผิดของคีรีเสียทีเดียว แต่เพราะทะเลาะและไม่เคยพูดกันดีๆ สักครั้งทำให้คีธท
