ตีตราเสน่หา

ตอนที่35

“คุณหญิง...” กษิดิษย์เรียกภรรยาราวกับจะไม่อยากพูดถึงเรื่องแม่ของการะบุหนิงเท่าไหร่ แต่นั่นกลับทำให้คุณหญิงการะเกดหันไปเล่นงานสามีของหล่อนอย่างไม่ไว้หน้า

“ทำไมคุณดิษย์ จะมานึกอายตอนนี้หรือไงว่าคุณเคยมั่วกับคน

รับใช้จนมีตราบาปมาประจานให้อับอายขายขี้หน้า และตอนนี้ดอกแก้วก็สมควรแล้วที่จะต้องตอบแทนบุญคุณบ้านนี้ได้แล้ว” หล่อนเอ่ยอย่างไม่นึกอาย ไม่สนใจสักนิดว่าคนนอกที่กำลังฟังอยู่จะรู้สึกอย่างไร

“คุณหญิงพอเถอะ” เป็นกษิดิษย์ที่ปรามหล่อน เพราะทนอับอายไม่ไหว นับตั้งแต่เกิดเรื่องของมาลินีขึ้น คุณหญิงการะเกดไม่เคยเกรงใจอะไรเขาอีกเลย หล่อนจะนำเรื่องผิดพลาดเหล่านั้นของเขามากระทบ

กระเทียบให้เขารู้สึกไม่สบายใจตลอดเวลาในยามที่เขาขัดใจหล่อน หรือทำให้หล่อนไม่พอใจ

“เอาล่ะ” คีธขัดขึ้น เมื่อเห็นสีหน้าของคู่สามีภรรยาที่ไม่สู้ดีนัก “คุณกำลังจะบอกผมว่าการะบุหนิงคือลูกสาวของคุณ...กับเด็กในบ้านอย่างนั้นสิ” เขาสรุปออกมา

“ไม่ใช่เด็กในบ้าน มาลินีเป็นคนดูแลแม่ของผม” กษิดิษย์เอ่ยแย้ง ถึงยังไงมาลินีก็เป็นคนดูแลคุณหญิงกาหลง มารดาผู้แก่ชราของเขาอย่างใกล้ชิดมาก่อน

“มันก็คนรับใช้ดีๆ นี่แหละ จะพูดให้มันดูดีขึ้นมาทำไมคุณดิษย์” ได้ยินสามีพูดคล้ายกับจะยกย่องอดีตเมียน้อยที่ตายไปแล้วอยู่ในที คุณหญิงการะเกดก็ไม่พอใจ

คีธถอนใจยาว เอาละ...แสดงว่าอย่างน้อยที่การะบุหนิงบอกเขาว่าหล่อนคือลูกสาวคนละแม่กับกาสะลองก็เป็นความจริง ตอนนี้ในหัวของเขากำลังวางแผนการใหม่ บางที...การเปลี่ยนจากกาสะลองเป็นการะบุหนิงอาจจะทำให้ฝ่ายนั้นโกรธจัดมากกว่าก็เป็นได้ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นเขาคงต้องได้พบการะบุหนิงเสียก่อน

“ก่อนที่ผมจะตัดสินใจอะไร...ผมขอพบการะบุหนิงก่อนได้ไหม” และไม่เพียงแต่คิด ชายหนุ่มเอ่ยมันขึ้นมาทันที

พอเห็นท่าทางลังเลของคีธ คุณหญิงการะเกดก็รู้ดีว่าหล่อนจะพลิกขึ้นมาเป็นต่อได้ทันที หญิงสาวจึงถือโอกาสเล่นแง่ทดสอบชายหนุ่มอีกสักครั้ง

“แต่ว่ามิสเตอร์แมคไกวร์ คุณก็ได้พบกับดอกแก้วแล้วนี่คะเมื่อคืนนี้” หล่อนเอ่ยขึ้น และคีธก็รู้ทัน นั่นทำให้เขาไม่พอใจเป็นอย่างมาก จนบอกแก่อีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงห้าวห้วนว่า

“งั้น...คงไม่มีการเปลี่ยตัว ถ้าผมไม่ได้พบการะบุหนิง พีระนันท์!”

ได้ยินอย่างนั้นคุณหญิงการะเกดย่อมพอใจอย่างแน่นอน หล่อนพยักหน้าอย่างสมใจ ทิ้งให้สามีได้แต่นั่งเงียบๆ หน้าซีดเท่านั้น

“ตกลง...แต่ดิฉันคงต้องขอคำยืนยันก่อนว่าคุณจะรับดอกแก้วเป็นเจ้าสาว”

“ผมนึกว่าคุณหญิงจะสำนึกได้เสียอีกนะว่าไม่ควรถามเรื่องนี้กับผม” ชายหนุ่มตอบคำถามนั้นของหล่อนด้วยน้ำเสียงเย็นชาปนรังเกียจ “...พวกคุณเล่นตุกติก แถมยังคิดจะเอาผู้หญิงที่มีแม่เป็นเพียงคนรับใช้ให้มาเป็นเจ้าสาวของผมนี่นะ...” คีธไม่รู้จะหาถ้อยคำใดมาสาธยายความ

รู้สึกของเขาที่มีต่อคุณหญิงการะเกดในยามนี้ดี นี่ถ้าไม่ใช่เพราะคนพวกนี้ใช้นามสกุลพีระนันท์เขาก็ไม่นึกอยากจะยุ่งเลยแม้แต่นิดเดียว!

คุณหญิงการะเกดให้ความรู้สึกทั้งร้ายกาจและเห็นแก่ตัว บางทีทำให้เขาอดนึกไปถึงใบหน้าเรียบเฉยไร้ความรู้สึกในตอนที่เจรจาเรื่องนี้กันของการะบุหนิงไม่ได้

ไม่แน่ว่าสำหรับการะบุหนิงแล้ว การอยู่ภายใต้เงื้อมมือของคุณหญิงการะเกดอาจเลวร้ายกว่าการอยู่กับเขาก็เป็นได้!

ชายหนุ่มนึกอย่างเห็นใจอีกฝ่าย ขณะที่คุณหญิงการะเกดได้แต่ยิ้มหน้าระรื่น ก่อนจะขอตัวไปเรียกตัวการะบุหนิงด้วยตนเอง

“เอ่อ...ฉันจะให้คนเรียกดอกแก้วมาให้แล้วกันนะคะ”

ปัจจุบัน

ทันทีที่ดอกแก้วเหยียบย่างเข้ามาภายในตึกใหญ่ หล่อนก็เจอคุณหญิงการะเกดยืนรอด้วยสีหน้าถมึงทึงทันที หญิงสาวจึงค่อยๆ เดินเข้าไปหาอีกฝ่ายตัวลีบ ดูท่าปากของทัศนัยจะศักดิ์สิทธิ์นัก ไม่รู้วันนี้หล่อนจะโดนคุณหญิงการะเกดด่าเรื่องอะไร

“ดอกแก้ว! ไหนแกบอกฉันว่าทุกอย่างเรียบร้อยยังไงล่ะ” ทันทีที่หญิงสาวหยุดยืนอยู่เบื้องหน้า คุณหญิงการะเกดก็ถามด้วยน้ำเสียงกราดเกรี้ยวในทันที หล่อนปรายตามองลูกเลี้ยงสาวอย่างไม่พอใจ ทั้งๆ ที่เมื่อคืนนี้การะบุหนิงก็บอกแก่หล่อนแล้วว่าคีธ แมคไกวร์ไม่ได้ตอบรับอะไร

และเมื่อครู่นี้ เพราะการไม่ตอบรับหรือปฏิเสธของคีธนั่นแหละ ทำให้คุณหญิงการะเกดที่สู้ข่มอารมณ์โกรธเจรจากับเขาหันมาระเบิดอารมณ์ใส่ลูกเลี้ยงสาวแทน ในความรู้สึกของหล่อน เห็นหน้าอีกฝ่ายเมื่อไหร่ก็นึกชังจับใจมากเท่านั้น หล่อนจึงไม่รีรอที่จะพูดหรือทำทุกอย่างเพื่อให้คีธ แมคไกวร์เปลี่ยนใจรับตัวการะบุหนิงเป็นเจ้าสาวแทนกาสะลอง