“ว่าไงเฮีย มียาลดขนาดไหม”
“ใครๆ เขาก็หายาเพิ่มขนาดกันทั้งนั้น”
“เหอะ! มันจะอยากใหญ่กันไปไหน เจ็บจะตายไป”
“พอหายเจ็บแล้วจะชอบ โอ๊ย! ดึงหูเฮียทำไมอีก กว่าจะแก่โดนเมียดึงหูยานแน่ๆ” เขาตีก้นเธอด้วยความมันเขี้ยวหัวข้อที่คุยกันเอาเป็นเอาตายคือขนาดของไอ้นั่นที่เธออยากให้เขาไปกินยาลดขนาด
แดนตะวันหัวเราะก๊ากกับความคิดพิเรนทร์ของคนบนตัก สำหรับเขาคือเรื่องธรรมดา แต่ผู้ชายคนอื่นคงจะทำหน้าไม่ถูกแน่ๆ
“เฮีย...”
“อือ...” เขาขานรับ
“อย่าไปกินยาเพิ่มขนาดนะ”
“นอกจากยากินก็ยังมียาทานะ”
“เหอะ! เฮียคิดภาพตามอัญสิ”
“ว่า?” เขาหอมแก้มนุ่มตามไปด้วย เธอก็กอดคอหนา จินตนาการเลิศล้ำกลับมาอีกครั้ง
“ถ้าเฮียไปกินยาเพิ่มขนาด หรือไปทาให้มันใหญ่ๆ เฮียคิดตามนะ”
“ก็คิดอยู่นี่แหละ” เขากลั้นขำจนปวดกราม เห็นสีหน้าของเธอแล้วรู้ทัน ยายเด็กบ๊องว่าต้องคิดอะไรโอเวอร์อีกแน่ๆ
“ถ้ามันใหญ่ เฮียก็จะใส่กางเกงในไม่ได้ อึดอัดแน่ๆ
