EP.3 เป็นของเขาทั้งคืนและมากกว่านั้น

1338 Words

ภีมยังคงนั่งนิ่งอยู่ที่โซฟา ปลายนิ้วยังรู้สึกถึงสัมผัสร้อนแรงของผิวเนียนใต้ชุดเดรสผ้าซาตินสีแดง แม้ลีอาจะเดินจากไปแล้ว แต่กลิ่นหอมของน้ำหอมบนร่างเธอยังติดอยู่ในห้อง ภีมเอนศีรษะพิงพนัก พ่นลมหายใจแรงอีกครั้ง “ยั่วฉิบหาย” เขาพึมพำกับตัวเอง ขณะหัวเราะในลำคออย่างหงุดหงิดปนหลงใหล ลีอา... เด็กผู้หญิงที่เขาเคยเห็นวิ่งไล่จับแมวอยู่ในสวนของบ้านคุณอาเมื่อสิบกว่าปีก่อน ตอนนั้นเธอยังถักเปียสองข้าง ฟันหลอ แต่แววตาดื้อรั้นเป็นประกายอยู่แล้ว ตอนนั้นเขาคิดว่าเธอแสบ แต่ตอนนี้เธอกลายเป็นผู้หญิงที่ “แสบเกินใจจะทน” ภีมก้มมองฝ่ามือตัวเอง ที่เพิ่งแตะต้องต้นขาเธอ และปืนพกแนบแน่นอยู่ตรงนั้น ภีมยกยิ้มขึ้นบางๆ พร้อมกระดกวิสกี้ชั้นดีเข้าปาก เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่เล่นๆ ได้แน่ แต่ยิ่งเป็นแบบนั้น เขายิ่งอยากได้ “หลบเก่งนักใช่ไหมลีอา” ภีมลุกขึ้นยืน ปลดกระดุมคอเสื้อเชิ้ตสองเม็ด แล้วเดินไปยังตู้ลับด้านในห้อง เขาเปิดลิ้นชัก หยิบไฟล์เอกสารบางอย่างขึ้น ข้างในคือข้อมูลเกี่ยวกับการเคลื่อนไหวของกลุ่มมาเฟียฝั่งอิตาลี–ไทย ชื่อของลีอาอยู่ในนั้น พร้อมภาพถ่ายล่าสุดจากกล้องวงจรปิดในคลับ มุมที่เธอยิ้มให้เขาอย่างท้าทาย ตากลมโตมีแววเล่นไฟอยู่ข้างใน เขาแตะภาพด้วยปลายนิ้ว “รอบนี้…ผมจะไม่ให้คุณหนีไปได้อีก” ภีมมองออกไปที่กระจก แสงนีออนจากชั้นล่างสาดสะท้อนขึ้นมา เสียงเพลงจากคลับยังคงเต้นเร่าในพื้นกระจก แต่สำหรับเขาคืนนี้เงียบสนิท เพราะหัวใจของเขามีเสียงเดียว “เสียงของผู้หญิงคนนั้น” ที่เขาหมายมั่นจะ “ทำให้เป็นของเขา” ไม่ใช่แค่บนเตียง แต่ต้องเป็น ทุกสถานะที่เธอปฏิเสธมาโดยตลอด คืนวันถัดมาเสียงเพลงในคลับยังคงเร่งจังหวะ แต่ในหัวของภีมกลับวนเวียนอยู่กับภาพหญิงสาว ในชุดเดรสผ้าซาติน ที่เดินออกไปเมื่อคืนก่อน ขณะที่ภีมพิงหลังกับโซฟาหนังในห้องทำงานชั้นบน มือกุมขมับอย่างหงุดหงิดปนหลงใหล "ริว"…หนึ่งในเพื่อนสนิทของภีม สายกวนประสาท แต่คมกริบเรื่องข่าวในวงการใต้ดิน เดินเข้ามา เสียงกวน ๆ ดังมาจากหน้าประตู ชายหนุ่มผมยาวรวบตึงด้านหลัง ก้าวเข้ามาพร้อมกาแฟในมือ “ขอเดานะ...เมื่อคืนที่อยู่ห้อง VIP ชั้นบนสุดใช่มั้ย?” ริมวางแก้วกาแฟตรงหน้า แล้วกระตุกยิ้ม “ผู้หญิงคนนั้น...เผ็ดกว่าซอสเกาหลีอีกเว้ย” ภีมปรายตาขวับ “ยุ่ง” “ยุ่ง? โอเค ไม่ยุ่งก็ได้” ริวยกมือเหมือนยอมแพ้ แต่สายตายังขำ “แต่มึงนี่มันโง่จริงว่ะ ถ้าชอบก็พูดดิ จะมัวทำหน้านิ่งแดกไฟในใจทำไม” ภีมเงียบ “เพราะเขาพูดไม่ได้ ว่าเขารู้จักลีอามานานแล้ว และเพราะเขาจำได้ทุกวินาทีในวัยเด็ก ที่ผู้หญิงคนนั้นเคยยิ้มให้เขาในสวนหลังบ้าน” ภีมแค่ไม่แน่ใจว่าเธอจำได้เหมือนเขาหรือเปล่า “อย่าให้ถึงวันที่มึงเผลอใจไปมากกว่านี้ละกัน” ริวพูดทิ้งท้ายแล้วเดินออกจากห้อง ทิ้งให้ภีมจมอยู่กับความคิดของตัวเอง ไม่นานนักเสียงประตูคลับเปิดอีกครั้ง ลีอาเดินเข้ามา ไม่ใช่ในชุดเดรสแซ่บแบบเมื่อคืน แต่เป็นสูทเข้ารูปสีดำสนิทที่ทำให้เธอดูโคตรอันตราย เธอเดินมาหยุดตรงหน้าภีม พร้อมวางแฟ้มเอกสารฉบับหนึ่งลงบนโต๊ะ “นี่คือรายละเอียดหุ้นส่วนใหม่ของคลับ ที่ฉันต้องการให้เซ็นภายในสัปดาห์นี้” ภีมเลิกคิ้ว “มาไม้ธุรกิจเลยเหรอ? ไหนเมื่อคืนยังจูบหูผมอยู่เลย” ลีอาแค่นหัวเราะ “ก็ในฐานะลูกค้าพิเศษไงคะ ไม่ใช่เจ้าของร่วม” ภีมลุกขึ้นจากโซฟาเดินอ้อมโต๊ะเข้าไปใกล้เธอ ก่อนจะกระซิบชิดใบหู “งั้นคืนนี้ เรามาคุยในฐานะเจ้าของคลับกับเจ้าของหัวใจบ้างดีมั้ย?” เธอกลอกตา “ฝันไปเถอะค่ะ” “แต่ผมฝันเรื่องคุณทุกคืนเลยนะ ตั้งแต่สิบปีก่อนแล้ว” ประโยคนั้นทำเอาลีอาชะงัก เธอมองเขาจ้องตาอย่างคาดคั้น แต่มันยังไม่ถึงเวลาที่เขาจะพูด “ไม่ใช่ตอนนี้” คืนนี้คลับของภีมครึกครื้นกว่าทุกวัน บูธดีเจเปิดเพลงจังหวะมันส์เร้าใจ เสียงเบสกระแทกผนังเหมือนจะสะท้อนเข้าหัวใจ ภีมยืนอยู่บนระเบียงชั้นสองของคลับ สายตาคมกริบกวาดมองไปทั่วด้านล่างอย่างไร้อารมณ์ แต่เมื่อร่างหนึ่งปรากฏในสายตา หัวใจเขากระแทกอกทันที “ลีอา” เธอสวมเดรสคอลึกสีดำ ผ้าซาตินแนบลำตัวเปิดแผ่นหลัง ผมยาวสยาย เซ็ตหลวม ๆ อย่างเป็นธรรมชาติ เธอไม่ได้ทำอะไร แค่เดินเข้ามา แต่เธอกลับกลายเป็นจุดรวมสายตาของทั้งร้านทันที รวมถึงเขา แต่เขาแค่แปลกใจว่าเธอไปเปลี่ยนชุดตอนไหน “ให้ตายสิ…” ภีมพึมพำเบาๆ พร้อมกัดฟันแน่นเมื่อเห็นว่ามีชายหนุ่มคนหนึ่งเดินตรงเข้าไปหาเธอ ชายคนนั้นสูงโปร่ง ผิวขาว แต่งตัวเนี๊ยบแบบนักธุรกิจ เขายิ้มกว้างจนเห็นฟันครบทุกซี่ แล้วคว้าข้อมือลีอาไว้เบา ๆ “ไอ้เหี้ย ใครวะ” ภีมกัดฟันแน่น ลีอาหัวเราะน้อยๆ ขณะพูดอะไรบางอย่างกับชายคนนั้น ก่อนจะยอมให้เขาจูงเข้าไปนั่งที่โซฟาวีไอพีด้านล่าง ริวยืนอยู่ข้างๆ ภีม หันมามองแล้วยักคิ้ว “ไอ้ภีม…อย่าบอกนะว่ามึงกำลังจะสติแตกกลางคลับเพราะผู้หญิงคนเดียว” “ไม่ใช่ผู้หญิงคนเดียว” เสียงภีมต่ำมาก “แต่เป็นลีอา” เขาไม่พูดอะไรอีก แต่ก้าวเท้ายาวเดินลงบันไดทันที ก่อนจะมาหยุดตรงหน้าทั้งสองคน “ลีอา” เสียงทุ้มกดต่ำเรียกชื่อเธอ ลีอาหันมามอง ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนสะท้อนแสงไฟวิบวับ ก่อนจะเลิกคิ้วนิดๆ อย่างงุนงง “มีอะไรเหรอ?” “คุยธุระ” ภีมตอบสั้น ๆ ก่อนจะหันไปมองชายข้างๆ เธอ “ขอตัวคุณหน่อยครับ” ชายคนนั้นเลิกคิ้ว “เอ่อ คุณคือ…” “ภีม” เขาตอบเรียบๆ “เจ้าของที่นี่ และหุ้นส่วนของเธอ” คำว่า “เธอ” ทำให้ลีอาหันขวับมามองเขาทันที ภีมยิ้มมุมปาก “ธุระสำคัญ...ขึ้นไปคุยข้างบนกันเถอะครับ คุณลีอา” ภีมไม่รอให้ลีอาปฏิเสธ เขาคว้าข้อมือเธอแล้วพาเดินผ่าฝูงชนขึ้นบันไดตรงไปยังห้องทำงานของเขา ทันทีที่ประตูปิด เสียงล็อกประตูดัง "แกร๊ก" ตามมาด้วยอุณหภูมิที่ร้อนวาบขึ้นทันที “คุณไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้นะภีม!” ลีอาสะบัดข้อมือหลุด ดวงตาแทบจะยิงไฟ ภีมไม่ได้พูด แต่เขาแค่ก้าวเข้าไปประชิดเธอ ใกล้จนได้ยินเสียงลมหายใจ “คุณไม่รู้ตัวเลยเหรอว่า กำลังยั่วผมอยู่ทุกวินาทีลีอา” “ฉันไม่ได้…” “คุณยิ้มให้เขา แล้วยังแต่งตัวแบบนั้นมาเดินที่คลับของผม นั่งกับผู้ชายคนอื่น แล้วทำเป็นไม่รู้ว่าผมจะคลั่งตายอยู่แล้ว?” ลีอาชะงัก ไม่คิดว่าภีมจะคลั่งเธอหนักขนาดนี้ ทั้งที่พึ่งจะรู้จักกัน ภีมก้มลงกระซิบชิดริมฝีปากเธอ เสียงต่ำแทบเป็นเสียงคำราม “ผมอดทนมาหลายวันแล้วนะลีอา…อย่าท้าทายผมอีก” และเมื่อเธอไม่ตอบอะไร ภีมก็ไม่พูดอีกเช่นกัน เขาดันเธอแนบกับประตูกระจก ฝ่ามือแนบต้นขาอีกครั้งที่เดิม ก่อนจะก้มลงจูบริมฝีปากที่เขาเฝ้าโหยหาอย่างรุนแรง ครั้งนี้... เขาจะไม่ยอมปล่อยเธอไปอีกแล้ว “ภีม…ฉันยังไม่ได้อนุญาต…”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more