ตกดึกคืนนึง...
เขมิกากำลังนั่งพับผ้าของตัวเอง ในขณะที่ผู้เป็นสามีกำลังนั่งดูทีวีอยู่ เขาคอยมองเธอเป็นครั้งคราวแต่ก็ไม่ได้มีการพูดคุยกัน ในสายตาของเขาเธอดูเรียบร้อยขึ้นมาก ทั้งที่เธอไม่เคยมานั่งทำอะไรแบบนี้ แต่ทุกวันนี้งานบ้านเธอแทบจะทำเองทุกอย่างแล้ว
"เสร็จแล้วก็ไปอาบน้ำเถอะพรุ่งนี้ค่อยทำต่อ"
"คุณง่วงแล้วหรอคะ ง่วงก็นอนก่อนเลยฉันยังไม่ค่อยง่วงสักเท่าไหร่"
"เธอทำงานมาทั้งวันแล้วนะ พักบ้างก็ได้ ร่างกายคนเรามันไม่มีอะไหล่เปลี่ยนนะ"
"ขนาดคุณยังทำงานทุกวันเลย ว่าแต่ฉันดูตัวเองบ้างเถอะ"
"เป็นห่วงหรอ?"
"ค่ะ เป็นห่วง เพราะถ้าคุณเป็นอะไรไปก็ไม่มีคนหาเงินให้ฉันใช้สิ"
"หืม..."
"คุณไกร..."
"ครับ"
"ฉันอยากไปทำงานกับคุณ หรือให้ฉันช่วยงานอะไรคุณก็ได้ ฉันไม่อยากอยู่เฉยๆ"
"เธอก็ไม่ได้อยู่เฉยนะ ดูสิทำแต่งานบ้าน"
"ฉันไม่ค่อยถนัดสักเท่าไหร่หรอก ที่ทำก็เพื่อแก้เบื่อเท่านั้นแหละ"
"แล้วเธออยาก
